పిల్లలూ దేవుడూ చల్లనివారే...

Ballpoint Pen on Paper (8.5" x 11")

Portrait of Baby Karronya Katrynn

పిల్లలూ దేవుడూ చల్లనివారే...

కల్లకపటమెరుగనీ కరుణామయులే..

~~~

విద్య + వినయం + విజ్ఞానం + వివేకం + వికాసం = విజయం

"The Innocence of a Kid is always mysterious to me!" ~ Giridhar Pottepalem

Happy Drawing!

Details 

Title: పిల్లలూ దేవుడూ చల్లనివారే...

Inspiration: Baby Karronya Katrynn

Mediums: Ballpoint Pen on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

There goes away, a piece of my heart from (ho)me!

Day-1 with my "heart" in my hands, Urbana, IL, USA 

"Bhuvan?"

"Yeah"
"Can you come down for a sec? It's opinion time and I need your opinion."

"Ok"

"How is it?"

"It's good."

"Just good?"

"Very good!"

Last few years, I have been seeking Bhuvan's opinion on every single painting I worked on. Oftentimes he either says 'good' or 'very-good'. Sometimes, he even identifies areas of improvements. He has been my first critic, the very first person to see most of my completed Art works.

Bhuvan has never been away from me for more than a couple of weeks. It happened only once when he went to India on vacation with his mom and brother Rithvik. That was almost 10 years ago when he was little. I was asking him the other day if he ever was away from me for few days except his trip to India that I could not join. He reminded me his one-week school-trip to Washington D.C. in his 9th grade. Of course, that was another instance.

Bhuvan is a grown-up kid now, and goes all the way to Univ. of Michigan, Ann Arbor, MI, far away from (ho)me for his undergrad. I suddenly feel void in my life. I really don’t know how I lived before Bhuvan came into my life with a smile. When he smiled every single time I took him into my hands, on day-one in the hospital, I felt like my Dad came back into my life. His very first daycare caretaker “Susan” always used to say to me, “He is so cute, I don’t want him to grow up.”. I said the same to myself many times, year after year, every single year as he was growing up.

Time flies faster than we think, it flew-by very fast with Bhuvan in my life. It's only like yesterday that I was driving him to Kumon classes, RSM classes, FLL Robotics, Sunday classes at MIT, Soccer games, Basketball games, Ultimate Frisbee games, Tennis plays, daily Karate classes for 7 years until he got his black-belt, Swimming classes, Swimming meets, Piano classes, Violin classes, Sunday Prajna classes, Art classes, numerous birthday parties, Sleepovers, Hindu temples, cultural events and competitions he participated, events we attended, every family-trip we made in the past 17 years, and the list goes on. My evenings and weekends, last 17 years were mostly filled with him and his classes.

Now, suddenly new questions: "How am I going to live?" and "What am I going to do?" pop up in my mind, making me go blank. I was always hoping he would go to a college close to where we live, definitely not hundreds and hundreds of miles away. On one side I feel happy that Bhuvan chose one of the finest universities in the country and in the world. On the other half, I go unhappy as I miss him already. I knew this day arrives one day, but it arrived faster than I thought it would. It's been only two days since we dropped him off at his college. I am missing my heart already.

Whenever I say, "Bhuvan, you are my best friend.", he just nods his head. A follow-up saying, "Bhuvan, I am your best friend.", he simply smiles. That smile Bhuvan gives me is the same smile he gave me on day-one when he arrived in my life. The same smile that keeps me alive even when he stays away from (ho)me.

"Bhuvan, I left a piece of my heart in your college campus."

"I will collect it when you bring it back home with you once you finish your college."

"I am always your best friend."

"Give me that smile again..."

"Miss you!"

"Love you!"

- Your Best Friend

       ~ ~ ~ ~ ~

 

“Children make you want to start life over.” ~ Muhammad Ali

Bhuvan at his best, any sport he plays

His dream starts @ UMich, Michigan, USA

With my best friend in my life...@ UMich, Aug 29, 2020

వినాయకచవితి శుభాకాంక్షలు!

Handmade with Natural Clay

3D (9" x 6" x 5")

5lb (2.26 kg)

"వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు"!

పదేళ్ళక్రితం ఎంతో స్ఫూర్తి తో మొదలు పెట్టాను "మట్టి వినాయకుడు" ని చేత్తో చెయ్యటం. పది సంవత్సరాలు క్రమం తప్పక చేస్తూ వస్తున్నాను. ఇది వరుసగా 11 వ సంవత్సరం. ఏదో స్ఫూర్తి తో మొదలుపెట్టినా, ఇప్పుడిది సాంప్రదాయంగా మారింది. కాలం ఇంత త్వరగా కదిలిపోతుందా అనిపిస్తునంది. వెన్నక్కి తిరిగి చూసుకుంటే  ప్రతి పదేళ్ళకీ జీవితంలో వచ్చే మార్పులు ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తాయి.

అన్ని మార్పుల్లోనూ మనతో ఉన్నది, ఉండేది, ఉండబోయేది మాత్రం ఖచ్చితంగా మనసే. 'మన'సే మన నేస్తం. మిగిలినవన్నీ మిధ్యే!

నువు ముందుకేసే అడుగు వెనకున్నది నీ అడుగే

వెనకేవస్తూ నిను ముందుకి నడిపించేది ఆ అడుగే

నీ మనసుని నువు నమ్ముకో

నిన్నెన్నడు వీడదని తెలుసుకో

                . . . . .

Making of Lord Ganesha 2020 . . .

 

Making of Lord Ganesha with Natural Clay

The tradition of "Making Lord Ganesha" with natural clay by hand that I adopted 10 years ago goes on this year too.

This is the 11 year straight year of making it for the festival "Vinayaka Chavithi"...

I wasn't sure if I could continue to do this year. I was bit tired in life and at some point I was thinking of giving up with this tradition. However, I firmly believe in the fact that 'once dropped is gone, and once gone is gone forever'. This applies to traditions as well as relations. We rarely get a second chance to prove ourselves. I will have to see how long I can continue this tradition. I know once I drop it, I will not get back to it forever. I am giving this "adopted tradition" a test, year after year!

Tools and Setup

Making...initial overall shape

Happy Sculpting...

Details 
Video Credits: Bhuvan Pottepalem
Mediums: Natural Clay 5lb (2.26 kg)
Size: 9" x 6" x 5" (3D)

బామ్మ...

బామ్మ (1993, దామరమడుగు)  

 

"అయ్యా...నాకేమైన ఉత్తరం వచ్చిందా?"

అటుగా వెళ్తున్న పోస్ట్ మ్యాన్ ని చూసి వాకిట్లో మెట్లపైన కూచుని, రోజూ ఆ సమయానికి అటు వస్తూ పోతూ ఉండే పిల్లా పెద్దని పరికిస్తూ, ప్రశ్నిస్తూ ఉండే  బామ్మ ప్రశ్న.

"లేదు బామ్మా" అంటూ చేతిలో ఉత్తరాల కట్ట సర్దుకుంటూ వెళ్లిపోయిన పోస్ట్ మ్యాన్.

మరుసటిరోజూ అదేవేళకి మళ్ళీ వాకిట్లో బామ్మ. ఇల్లు దాటి ముందుకి పోబోతున్న పోస్ట్ మ్యాన్ ని ఆపి  మళ్ళీ ప్రశ్న.

"అయ్యా...మా అబ్బాయి గిరి లండన్ లో ఉన్నాడు, నాకేమైనా జాబు రాశాడా?"

"అబ్బా....ఈమెకి లండన్ నుంచి రావాలయ్యా ఉత్తరం...ఏం లేవు పో బామ్మా." ఈసారి ఆ సమాధానంలో కొంచెం విసుగూ, వెటకారం.

ఆ మరుసటిరోజు...అదేవేళకి...ఈసారి బామ్మ వాకిట్లో కూచుని లేదు, ఇంట్లో లోపల ఏదో పనిలో ఉండగా మెట్లెక్కి, వరండా దాటి లోపలికొచ్చి, తలుపు దగ్గర నిలబడి, "బామ్మా..." అన్న పిలుపు.

ఆ పిలుపు పోస్ట్ మ్యాన్ దే.

పిలిచిన కాసేపటికి నిదానంగా "ఏయ్యా" అంటూ కళ్ళజోడు సరిజేసుకుంటూ వచ్చిన బామ్మతో పోస్ట్ మ్యాన్...

"ఇదుగో బామ్మా, నీకు ఉత్తరం వచ్చింది, ఆ...లండన్ నుంచే బామ్మా, నీ గిరి దగ్గరి నుంచే" అంటూ చేతిలో ఉత్తరం పెట్టిన పోస్ట్ మ్యాన్ తో...

"నేంజెప్పలా...మా గిరి లండన్ లో ఉండాడని...నీకంతా ఎకసెకం నేనంటే." అంటూ ఉత్తరం తీసుకున్న బామ్మ.

"లేదులే బామ్మా" అంటూ ఉత్తరాల కట్ట సర్దుకుంటూ మెట్లు దిగి వెళుతున్న పోస్ట్ మ్యాన్...

ఆ క్షణం అక్కడలేకున్నా ఆ "బామ్మ" పసిమనసెంత ఆనందంతో నిండిపోయి ఉబ్బితబ్బిబ్బయ్యి ఉంటుందో ఆ బామ్మ ప్రేమని పొందిన ఆమె ముద్దుల మనవడు "గిరి" ఊహించగలడు.

తొమ్మిదేళ్ళ వయసు లో 5 వ క్లాస్ నుంచీ హాస్టల్స్ లోనే ఉంటూ గిరి చదువంతా ఇంటికి దూరంగానే సాగింది. చదువయ్యాక జాబు కోసం హైదరాబాదు ప్రయాణం. మూడు నెలల్లోనే మొదటి జాబు, మళ్ళీ కొత్త జాబు బొంబాయి లో, అట్నుంచి అటే జాబు పని మీద 3 నెలలు లండన్ పయనం. "అప్పుడప్పుడూ దామరమడుగులో బామ్మ కి ఉత్తరం రాస్తుండు" అని 5 వ క్లాస్ లో నాన్న రాసిన ఉత్తరాల్లో ని మాటలు చదువు ముగిసి జాబ్ లో చేరినా తూ...చ...తప్పకుండా పాటిస్తూ వచ్చిన గిరి.

ఆ "బామ్మ" ముద్దుల మనవడు "గిరి" ని నేనే. నన్ను ప్రాణంకన్నా ఎక్కువగా ప్రేమించి, తన జీవితం అంతా మాకోసమే మాతోనే ఉండి, నేను దగ్గరలేకుండానే కనుమూసి మా నాన్నను చేరుకుంది "నా బామ్మ"!

నేను పూర్తిగా తెలుగులో తన కళ్ళకి కట్టినట్టు లండన్ వైభవాలూ, విశేషాలూ వివరిస్తూ రాసిన ఆ ఉత్త్రరం ని, పాతదై, ముందూ వెనుకా చాలా పేజీలు పోయి, ఒక్కొక్క పేజీ చిరిగిపోతూ వస్తున్న తన మహాభారతం పుస్తకంలో మా దామరమడుగు ఇంట్లో రేడియో టెబుల్ డ్రాయర్ లో పెట్టుకుని అప్పుడప్పుడూ చదువుకుంటూనే ఉండేది "బామ్మ".

బామ్మకి తెలుగు చదవటం రాయటం బాగా వచ్చు, నిదానంగా అక్షరాలు తప్పుల్లేకుండా గుండ్రంగా రాసేది.. రామాయణం, మహాభారతం వంటి పెద్ద ఇంతింత లావు పుస్తకాలు ఉండేవి. ఇంగ్లీష్ లో P.R.C అన్న మూడు అక్షరాల్ని మాత్రమే చదవగలదు. మరే అక్షరమూ గుర్తుపట్టటం రాదు, నేర్చుకోలేక కాదు. ఈ లోకంలోనే తనకి అత్యంత ఇష్టమైన మా నాన్న "పి.రామచంద్రయ్య" తన షార్ట్ నేమ్ రాస్తే P.R.C అనే రాసేవాడు. ఆ మూడు ఇంగ్లిష్ అక్షరాల్నే బామ్మ ఇష్టపడింది.

నేటికి సరిగ్గా 26 సంవత్సరాల క్రితం నా మొదటి విదేశీయానం. ఆగస్ట్ 15, 1994, బోంబే టు లండన్.

"బామ్మ" ని గుర్తుచేసుకుంటూ...

నిండా కన్నీళ్ళు నిండిన కళ్లతో...

మళ్ళీ చాలా సంవత్సరాల తర్వాత...

"బామ్మ" కి ప్రేమతో...

- నీ "గోవర్ధన" గిరి

బామ్మతో నేనూ, అన్న (1993, కావలి)

London, 1994

London, 1994

Colorful mess...

Watercolors on paper (8" x 14")   

Sometimes, even messing up with colors is fun in Painting, I would call such instance, a "colorful mess".

This is not meant to be a serious painting. After last week's very focused painting, I thought I would take a break this week. Still my hand was itchy for a brush, so felt like messing with colors on a left over cut-paper. I think I've messed up enough, and still can call it a painting ;)

As long as you know that you are messing up, you are still learning. Don't be afraid to mess up in Painting...

Keep Painting, Keep pushing yourself forward...

Happy Painting!

Details 
Reference: A random picture from my collection...
Mediums: Watercolors
Size: 8" x 14" (28 cm x 35.5 cm)

Surface: Arches Watercolor Paper, Cold Press, 140 LB

 

నవ్వుల పువ్వుల వెన్నెల...

Portrait of Chi. Karronya Katrynn 

Watercolors on Paper (12" x 16")

నవ్వుల పువ్వుల వెన్నెలా...

వెన్నెల నవ్వుల పువ్వులా...

పువ్వుల వెన్నెల నవ్వులా...

ఈ "చిన్నారి" కి "పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు"!

Happy Birthday Chi. Karronya!

I believe this painting unquestionably moved me one step up in both Watercolor painting and Portrait painting. It was very challenging to capture the beautiful smile of Chi. Karronya as beautiful as it was.

I am extremely happy with my efforts. Of course, best efforts give best results. I always used to say 'my best is yet to come`. I can now proudly say, "one of my best has come".

Happy Painting! Happy Memories!!

"Be at your best, beat your best."

- Giri Pottepalem

Details 
Title: నవ్వుల పువ్వుల వెన్నెల...

Inspiration: Talented Dancer & Telugu Actress Karronya Katrynn
Mediums: Watercolors
Size: 12" x 16" (30.5 cm x 40.5 cm)

Surface: Fabriano extra-white Watercolor Paper, Cold Press, 140 LB

... ... ...

"A masterpiece... may be unwelcome but it is never dull." - Gertrude Stein

The book that moved my heart...

The Book that moved my heart...  

The Moon and Sixpence by William Somerset Maugham.

This book moved my heart. The author, William Somerset Maugham took me with him on a travel into the heart-touching life changes of an Artist, Charles Strickland, a man who abandons his secured stockbroker job & family to pursue an uncertain existence as an artist. By the end he creates and leaves a meaningful existence of his life.

Based on, and inspired by the life of the artist Paul Gauguin, this book takes the reader a century back in time through the life in London, Paris slums, and beautiful Tahiti. With a very heart touching ending, the book makes the reader to think about - meaningful existence for the life after.

Few thinkable and remarkable wordings I noted from the book:

• A painters monument is his work.
• A man's work reveals him.
• Self-doubt is the artist's bitterest enemy.
• "I have made something where there was nothing."
• If you had your time over again, would you do what you did?
• I raked my brain.
• Love makes a man a little more than himself. and at the same time a little less. He ceases to be himself.
• Great Art is always decorative.
• Life is hard, and nature takes sometimes a terrible delight in torturing her children.

Many thanks to Vinnakota Narasimha Rao garu, for recommending this book to me while following my recent 10-day recollection-series on my initial college time art-work years. Otherwise, I wouldn't have known about this book at all, neither would have read the book, nor would have become curious about the well-known artist Paul Gauguin. Next time when I make a visit to Museum of Fine Arts Boston, I should feel Paul Gauguin's life through his original paintings in the collection over there.

Lives on the earth are interconnected, one action by someone somewhere leads to another action by someone else somewhere else.

Links:

https://soul-on-canvas.blogspot.com/2020/07/day-6-of-10-teared-into-pieces.html?showComment=1595537476173#c4583230565429739135

Day 10 of 10 - The Divinity of Art...

"The Divinity of Art"
Raynolds Ballpoint pen on Paper (8" x 10")   

"Divine" in Art is quite common, and goes back all the way to the oldest art-age of humans discovered till date. Every Artist at some time or other touches "divinity" in his/her own art work. The word "Divine" I am using here has got nothing to do with a religion or belief. It's rather a force, a force of faith or trust. The faith of an Artist that goes into Art is what that makes it "Divine" and "Special". Of course, Art itself is a "divine ability of creativity", neither given to all nor given equally to those given to.

Back to 1992...

I consider this drawing as Divine Art of all my Art works. It has been divine for me because it was reproduced based on my Dad's Sita-Rama drawing. With minor changes, I made it to look like Radha-Krishna. Again, nothing to do with religion for my use of the word "Divine" here for this Art work.

I grew up looking at an amazingly beautiful Indian Ink drawing of "Rama and Sita" by my Dad done before even I was born, when he was doing his Bachelor of Education (B.Ed.) degree in "Vijaya Teachers College, Bangalore". It was done for his college magazine's cover page. The framed original Indian Ink drawing was placed in the holy Pooja room at our newly built home in my village "Damaramadugu", Nellore, India. So, it got a special holy stature by the place it was put in with all the divine energies around it. I always wanted to draw that but wasn't dared enough to try it out until 1992.

Just the thought of reproducing my Dad's drawing itself was "Divine" for me. The kind of very soft, and divinely flowing lines, each line done with utmost divine skill & care was pushing me away from the thought of reproducing it for a longtime. But, I think, the day when I did it, on my stay at our home in Kavali, after I recovered from a viral infection sickness I went through, some "divine force" finally drove me with my attempt to finally make it.

I did this with the powerful tool at that time I had in my art tool-kit, "Raynolds" Ballpoint pen. I was a big fan of that ballpoint pen for it's unique quality of sharp, consistent & smooth flow of ink flowing through the rolling ball, simple & cute design, good quality material, and the perfect hand-grip that brand offered when it came out in Indian market. It was little bit expensive but was affordable for anyone. That was the finest of the finest ballpoint pens of that time.

I finished this drawing in one sitting. I can't imagine myself doing that now. All kinds of faith I had put into my sincere attempt, and all kinds of respect I had for my Dad's original drawing, had granted me the "divine force" to do this. I could feel all the divinity at that time while I was doing it. Now, when I think through it, I can rediscover all that divinity in it.

I firmly believe that Art is a gift in my life. It was the gift that God had given to my Dad, and my Dad passed it on to me. By using it, I feel that I am only continuing what his life-span did not permit him to do. It is with great respects for my Dad, I carry his soul with my soul in my Art.

Every piece of my Art has a piece of my heart in it.

~ ~ ~ ~ *** ~ ~ ~ ~

When I accepted the challenge on Facebook, I felt like posting my initial paintings done during my exploration of painting world that were never-seen-on-facebook. As I started to look back by selecting, a painting a day, my (he)art started letting the memories of each come out into my writings. I certainly enjoyed doing this series, which I don't think I can ever repeat. I'd say more than I did it, I felt it and enjoyed it. Feeling and enjoying is more important than doing anything.

When I look back into my Art, there were all kinds of feelings including several instances of frustrations, many joyful, some sadful, few proudful, a bit laughful, and even tearful moments. But, one thing that kept me going was my passion.

Keep your passion alive, and it gives you a life truly fulfilled, and fully-filled!

Thanks to all who read my heart and shared their invaluable feelings with me by all means!

Day 9 of 10 - KAPIL DEV(IL)...

Kapil Dev - 1987
Poster colors on Paper (8" x 10")     

Kapil Dev Nihankj - one of India's finest Cricketers of all-time, led the Indian Team to win its first World Cup in 1983. A passionate, stylish, and talented Cricket player, he always played with the spirit of winning for the Country. He was my favorite Cricketer since my 5th class until he retired in 1994.

Got introduced in School...

I have had many memories of Cricket game from the days of listening radio commentary to watching live matches on TV. In our school, one of the cooks in the kitchen was our source for Cricket scores. We used to hang around a window in our recess time while he was cutting vegetables with his transistor radio on inside the kitchen. We got introduced to Cricket in our school at the age of 9 by playing. Our school had nice & big grounds, and all the Cricket equipment. Gavaskar and Kapil Dev were the two super-heroes of the Indian Cricket at that time.

My memories of Kapil Dev...

In my Intermediate in Vijayawada, once I went with my friends to watch "Deodhar Trophy" one-day match between North and South. Kapil Dev was supposed to be playing on that day for North, but due to some reason he couldn't make it. We were bit disappointed. Roger Binny entertained the crowd with his batting and bowling. I missed the only chance I got to watch him play on the Cricket grounds.

On my first overseas trip to London in 1994 on a TCS project, I was super thrilled to spend a day in "Tunbridge Wells" - a small and beautiful town, one hour from London. That was the place where Kapil Dev created a history, played an unforgettable innings with his unbeaten 175 which lifted India’s team spirits and kept India alive in the World Cup. Unfortunately, his batting on that day was not live-telecasted as BBC cameras were on strike.

A great all-time Cricketer, Kapil was named "Indian Cricketer of the Century". I bought the book "World of Kapil Dev" by Kapil and his wife Romi Dev, came out in the market soon after he retired holding the world record of most number of wickets in Test matches surpassing Richard Hadlee. I still have it with me. I also have a "Thums Up Flip Book", when flipped pages one side rapidly shows Kapil's bowling in action. Flipped the other way, shows Kapil drinking "Thumbs Up" drink and showing his  thumbs up at the end.

Back to 1987...

The initial days of my watercolor exploration with Camel Poster colors is clearly visible in this one of my very first paintings done in 2nd year Engineering in Vijayawada. This painting was based on an Ad printed in Sports Weekly. I think the Ad was for a shaving cream and so he is seen with a towel on shoulders. I was so accurate at portraits in pencil and ballpoint-pen by then already. This was the first portrait in Watercolors which gave me some level of self-confidence that I could also paint portraits.

Later, I added India map and his name - KAPIL DEV. My classmate Bhanu Murthy - a hardcore fan of Kapil came up with several captions when he saw this, I chose Kapil Devil and extended the name by adding (IL).

"Kapil Dev" was the first of a sportsmen I did a portrait. I also did fast sketches of Ravi Shastri and Tendulkar.

This painting in my Art portfolio always takes me back to my school and college days of playing Cricket. I was a good medium pace bowler, bowling with good line and length. I did introduce Cricket to both of my Sons, Rithvik and Bhuvan at young age of 8 and 6. I brought a pair of bats, wickets, gloves and balls from India. Weekends, three of us used to go to grounds to play Cricket, Soccer and Baseball. We also used to play on our driveway with tennis balls. Both are good at sports, picked up Cricket in no time. Rithvik is very stylish at batting, Bhuvan is a very fine bowler & batsman.

Cricket is a nice sport, 2nd widely followed and watched sport in the world, after Soccer.

Still, America ignores it ;)

Day 8 of 10 - Simple, Special and Beautiful...

Simple, Special and Beautiful
Pencil on Paper (5" x 7")     

Back to 1988...

స్వర్ణకమలం - కాలేజి రోజుల్లో నన్ను అమితంగా ప్రభావితం చేసిన సినిమా. ఇప్పటికి ఎన్ని సార్లు చూశానో నాకే తెలీదు. "భానుప్రియ" పాత్రని "కళాతపస్వి శ్రీ కె.విశ్వనాథ్" గారు మలచి, తీర్చిదిద్దిన తీరు, దానికి సరిగ్గా తగ్గట్టు ఆమె చూపించిన అభినయం "స్వర్ణకమలం" అనే ఓ గొప్ప తెలుగు పదానికి నిండు రూపాన్నిచాయి. ఏ తెలుగు డిక్షనరీ లోనైనా ఈ పదానికి విడమరిచి మరీ అర్ధం చెప్పాలంటే ఈ సినిమాలో ఈ పాత్రని చూసి అర్ధం చేసుకోవాల్సిందే అన్నంతగా ఆ పాత్రని పోషించి, దానికి జీవం పోసి, ఆ పాత్రని ఎప్పటికీ సజీవం చేసిన నాటి మంచి నటీమణి, అంతకి మించిన మంచి నర్తకి "భానుప్రియ".

నా బొమ్మల్లో ఇప్పటికీ "భానుప్రియ" దే అగ్రస్థానం. దాదాపు 25 పోర్ట్రెయిట్స్ దాకా వేశాను. నా బొమ్మల్లో భరతనాట్యం మీద నా ఆసక్తి కి బీజం "సాగరసంగమం". ఆ మూవీ చూశాక, అప్పట్లో ఆ సినిమాలో "కమలహాసన్" డ్యాన్స్ స్టిల్స్ ప్రతిదీ పెన్సిల్ తో వేశాను. అలా నా బొమ్మల్లో డ్యాన్స్ కి "సాగరసంగమం" సినిమా బీజం అయితే, అది మొలకెత్తి చిగురించి ఎదిగింది మాత్రం "స్వర్ణకమలం" తోనే.

అలానే ఇప్పటిదాకా ఒక సబ్జెక్ట్ మీద ఎక్కువగా పెయింటింగ్స్ వేసింది ఏదీ అంటే అది "భరతనాట్యం". "నాట్యాంజలి" అని మొదలెట్టి 1,2,3...12...21...అని ఇలా లెక్కపెట్టుకుంటూ పోతూ, ఎక్కడో లెక్క తప్పి, లెక్క పెట్టటమే మానేశాను. బహుశా అన్నీకలిపి ఓ యాభై పైనే వేసుంటానేమో ఇప్పటిదాకా ఈ సబ్జెక్ట్ మీదే. ఈ సబ్జెక్ట్ కి స్ఫూర్తి కూడా అలనాటి నటి "భానుప్రియే"!

"భానుప్రియ" ని ఎప్పుడు TV లో చూసినా నువ్వే గుర్తొస్తావ్ గిరీ అని ఇప్పటికీ కొందరు ఫ్రెండ్స్ అంటూనే ఉంటారు. అసలు "భానుప్రియ" ఎవరో తెలీకుండా, ఆమె సినిమా చూడకుండానే ఆమెకి అభిమానినయ్యాను.

Back to few more years, 1984...

"ఆంధ్ర లోయోలా, విజయవాడ" లో ఇంటర్మీడియట్ రోజులు..."నీలాచలం" అని ఒక ఫ్రెండ్ Bi.P.C. గ్రూపు, "తాడికొండ రెసిడెన్షియల్ స్కూల్" నుంచి, అందుకేనేమో సహజంగా "కొడిగెనహళ్ళి రెసిడెన్షియల్ స్కూల్  నుంచి మా బ్యాచ్ లో ఉన్న మా ముగ్గురితోనే ఎక్కువగా సావాసం చేశాడు. చాలా సౌమ్యుడూ, నెమ్మదస్తుడూ. హాస్టల్లో ఎప్పుడూ మాతోనే మసలేవాడు. నన్ను `గిరిధర్` అని పిలిచే అతి కొద్ది ఫ్రెండ్స్ లో అతనూ ఒకడు. నేనేసే బొమ్మలు చూసి బాగ మెచ్చుకునేవాడు, నీలాచలం మాటలు నాకిప్పటికీ గుర్తే. "గిరిధర్ , నువ్వు `సితార` సినిమా చూడాలి, అందులో "భానుప్రియ" అని కొత్తనటి, ఆమె కళ్ళు చాలా అందంగా ఉంటాయి, కళ్ళతోనే యాక్ట్ చేస్తుంది. మంచి డ్యాన్సర్ కూడా. నువ్వు ఆసినిమా చూస్తే తప్పకుండా ఇష్టపడతావు, ఆమె బొమ్మలు చాలా గీస్తావు." అని ఎప్పుడూ నా పక్కన భుజం మీద చెయ్యేసి నడుస్తూ అంటూనే ఉండేవాడు. అలా అతను అనేకసార్లు చెప్పీ చెప్పీ, తర్వాత `సితార` ఫొటోలు పత్రికల్లో చూసి, నీలాచలం చెప్పేది నిజమేనా అనుకున్నాను.

కానీ "నీలాచలం" నన్ను చూడమంటూ పదే పదే చెప్పిన `సితార` సినిమా చూసే అవకాశం చాలా సంవత్సరాలదాకా రాలేదు. అప్పట్లో ఆ సినిమా చాలారోజులు ఆడి సెన్సేషన్ సృష్టించి థియేటర్స్ లోనుంచి వెళ్ళిపోయింది. తర్వాత వచ్చిన "ప్రేమించు పెళ్ళాడు" సినిమా నాకెంతో నచ్చింది. అదే నేను చూసిన "భానుప్రియ" మొదటి సినిమా. సితార ఫొటోల్లో చూసి నేననుకున్న సింప్లిసిటీ ఈ సినిమాలోనూ కనిపించింది. అందులో "భానుప్రియ" కళ్ళతోనే చేసిన అభినయం, నృత్యాలూ చూసి "సింపుల్"  గా అభిమానినయ్యాను. తర్వాత వచ్చిన "అన్వేషణ" కూడా ఒక సంచలనం క్రియేట్ చేసింది.  ఆ సినిమాలో డైరెక్టర్ వంశీ గారు చాలా ఫ్రేముల్లో కళ్ళతోనే అభినయం చేయించారు. కమర్షియల్ సినిమాలో గ్లామరస్ గా అనిపించింది. "విజేత" లోనూ బాగా నచ్చింది. "ఆలాపన" లో ఒక పాటకి చేసిన నృత్యం ఎప్పటికీ మరచిపోలేను. "మంచిమనసులు" సినిమాలోనూ ఒక పాటలో ఎంతో హృద్యంగా  చేసిన నాట్యం ఎప్పుడు చూసినా నన్ను కదిలిస్తూనే ఉంటుంది.

తర్వాత వచ్చిన "స్వర్ణకమలం" అయితే ఇక ఇంతకన్నా "భానుప్రియ" కి గొప్ప సినిమా రాదేమో అన్నంతగా నన్నూ నా బొమ్మల లోకాన్నీ ఆకట్టుకునేసింది. పేపర్స్ లో వచ్చిన డ్యాన్స్ స్టిల్స్ కట్ చేసి పెట్టుకున్నాను, బొమ్మలు వెయ్యటంకోసం. చికాగో లో ఉన్నపుడు ATA Conference లో నా Art Works 5 display చేస్తే, అందులో "స్వర్ణకమలం" లోని ఓ డ్యాన్స్ స్టిల్ ని పెన్సిల్ తో వేసిన బొమ్మ చాలా నచ్చింది, కొనుక్కుంటాను అంటూ నాకొచ్చిన ఫోన్ కాల్ ఎప్పటికీ మర్చిపోలేని ఆనందం. "స్వర్ణకమలం" లో "భానుప్రియ" డ్యాన్స్ స్టిల్స్ చాలా వేశాను. ఇంకా చాలా ఉన్నాయి, వెయ్యాలి, వేస్తాను.

వికీపీడియా లో "భానుప్రియ" ప్రొఫైల్ పేజి లో ఇప్పటికీ నేను వేసిన డ్రాయింగ్స్ ఉన్నాయి. వికీపీడియా  "స్వర్ణకమలం" పేజి లోనూ నేనేసిన బొమ్మ ఒకటి ఇప్పటికీ ఉంది. గూగుల్ లో ఎవరైనా సెర్ఛ్ చేసినా బహుశా నేను వేసిన బొమ్మలే ఎక్కువగా కనిపించొచ్చు. ఆ మధ్య ఒకసారి TV9 చూస్తున్నపుడు "భానుప్రియ" చెల్లెలు "శాంతిప్రియ" పై ఏదో ప్రోగ్రాం వస్తూ చూపించిన కొన్ని ఫొటోల్లో నేనేసిన "భానుప్రియ" బాల్ పాయింట్ పెన్ స్కెచ్ చూసి చాలా థ్రిల్లింగ్ అయ్యాను.

"భానుప్రియ" కనపడకుండా నా బొమ్మలలోకం లేదు, నా బొమ్మలు చెప్పే కబుర్లు పూర్తి కావు. అలా "భానుప్రియ" నా బొమ్మల్లో అప్పుడూ, ఇప్పుడూ, ఎప్పుడూ సింపుల్, స్పెషల్ అండ్ బ్యూటిఫుల్ గానే మిగిలి ఉంది, ఉంటుంది...

Check the following links:

https://en.wikipedia.org/wiki/Bhanupriya

https://en.wikipedia.org/wiki/Swarnakamalam

https://soul-on-canvas.blogspot.com/2015/11/proud-moments.html