వెలుగు చూడని నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 4 ...

Ink on cheap Notebook Paper (6.5" x 8")

 

<-- నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 3                                                  నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 5 -->

తొలినాళ్ళలో నా పెయింటింగ్స్ మీద తెలుగు "ఆర్టిస్ట్ ఉత్తమ్ కుమార్" గారి ప్రభావం చాలా ఎక్కువగా ఉండేది. అసలు పెయింటింగ్స్ వెయ్యాలన్న తపన ఇంకా చిన్నప్పటి నుంచే ఉన్నా, ఆలోచన మాత్రం అప్పట్లో ఉత్తమ్ గారు ఆంధ్రభూమి వారపత్రిక లో కథలకి వేసున్న ఇలస్త్రేషనన్స్ స్ఫూర్తి గానే నాలో మొదలయ్యింది. ఇంజనీరింగ్ కాలేజి రోజుల్లో కేవలం ఉత్తమ్ గారి బొమ్మలకోసమే విజయవాడ కానూరు లో సిద్ధార్థ ఇంజనీరింగ్ కాలేజి నుండి బస్సెక్కి పటమట కెళ్ళి ఆంధ్రభూమి వారపత్రిక కొనుక్కుని తెచ్చుకునే వాడిని. అంతగా ఆయన పెయింటింగ్స్ అప్పట్లో నన్ను ప్రభావితం చేశాయి. బహుశా పూర్తి స్థాయి పెయింటింగ్ వారపత్రిక కథలకి వెయ్యటం అన్నది ఉత్తమ్ గారే మొదలుపెట్టిన ప్రక్రియ. నాకు తెలిసి ఆ స్థాయిలో వారపత్రిక లోపలి పేజీల్లొ కథలకి పెయింటింగులు అప్పటి ఏ ప్రముఖ ఆర్టిస్టూ వెయ్యలేదు. తర్వాత ఆంధ్రభూమి లో చాలా మంది ఆర్టిస్టులు ఆయన్ని అనుకరించటం గ్రహించాను. అలా పెయింటింగులు ఇలస్ట్రేషన్స్ గా కళకళలాడిన వారపత్రిక ఎప్పటికీ అప్పటి "ఆధ్రభూమి" ఒక్కటే తెలుగులో. 

తర్వాత ఓ ఐదారేళ్ళకి హైదరాబాదులో జాబ్ చేస్తున్నపుడు శోధించి, సాధించి, ఒకసారి పని గట్టుకుని ఎలాగోలా లోపలికి ఎంట్రీ సంపాదించి సికిందరాబాదు లో ఉన్న డెక్కన్ క్రానికిల్ పేపర్ ఆఫీసులో ఆర్టిస్టులు అందరూ కూర్చుని బొమ్మలు వేసే ఒక విశాలమైన హాలు లోపలికి కేవలం "ఉత్తమ్ గారి" ని కలవాలనే వెళ్ళాను. ఆరోజు ఒకరిద్దరు ఆర్టిస్టులు ఆ హాలులో ఉన్నారు, అయితే ఉత్తమ్ గారు లేరు. ఉత్తమ్ గారి టేబుల్ మాత్రమే చూపెట్టి ఆయన ఇక్కడే బొమ్మలు వేస్తారు, ఈమధ్యనే హాలీవుడ్ వెళ్ళారు అక్కడ వాల్ట్ డిస్నీ కంపెనీకి బొమ్మలు వేస్తున్నారు అని చెప్పారు. నిరాశతో వెనుదిరిగాను. కొద్ది రోజులకి నాలుగు పేజీల స్పెషల్ ఆర్టికిల్ ఆంధ్రభూమిలో వచ్చింది పూర్తి వివరాలతో ఉత్తమ్ గారి గురించి. తర్వాత 2008 లో ఉత్తమ్ గారితో ఫోన్ లో ముచ్చటించాను. నా కొడుకు "భువన్" ద్వారా, ఇది చాలా ఆశ్చర్యకరమైన సంఘటన, మరో ఉత్తమ్ గారి పెయింటింగులో ముచ్చటిస్తాను ;)

అలా ఉత్తమ్ గారి పెయింటింగ్స్ చూసి వేస్తూ, అలానే అనుకరిస్తూ చాలానే వేశాను. అయితే ఈ పెయింటింగ్ మాత్రం ఇంకా పూర్తిస్థాయి పెయింటింగ్ నేను మొదలుపెట్టటానికి మెటీరియల్ కూడా తెలియని, దొరకని రోజుల్లో కేవలం ఇంకు, వాటర్ కలిపి పెయింటింగులా మామూలు నోటుబుక్కు పేజీ మీద వెయ్యటం మొదలెట్టిన రోజుల్లోనిది. 

ఊరు: కావలి... సమయం: సాయంత్రం 7 గంటలు...

"కావలి" లో అప్పట్లో రోజులో సాయంత్రం చీకటిపడే వేళ మాత్రం చాలా బోరింగ్ గా ఉండేది. ఇంట్లో ఉంటే ఏమీ తోచని సమయం అది. అందుకేనేమో మగవాళ్ళందరూ అలా బజార్లో రోడ్లంబడి ఊరికే తిరిగైనా ఇంటికొస్తుండేవాళ్ళు. కావలి ట్రంకురోడ్డు కళకళలాడే సమయం అది. పనుండి బజారుకొచ్చే వాళ్ళకన్నా, స్నానం చేసి చక్కగా ముస్తాబై రోడ్లమీద తిరిగే మధ్యవయస్కులు, చల్లగాలికి నెమ్మదిగా నడుచుకుంటూ తిరిగే పెద్దవారు, హుషారుగా ఫస్ట్ షో సినిమాలకెళ్ళే కుర్రకారు తోనే ట్రంకు రోడ్డు మొత్తం కళకళలాడేది. సాయంత్రం అయితే రోడ్డు పక్కన పెట్రొమాక్స్ లాంతర్లు సుయ్ మంటూ శబ్ధం చేస్తూ చిందించే వేడి వెలుగుల్లో వెలిసే దోశల బళ్లపక్కన నిలబడి వేడి రుచులు ఆరగిస్తున్న డైలీ కస్టమర్లతో ప్రతి దోశ బండీ క్రిక్కిరిసే ఉండేది. నాకెప్పుడూ ఆశ్చర్యం గానే ఉండేది, ఈ బళ్ళ దగ్గర ఒక్కొకరు ఒక ప్లేట్ ఇడ్లి, ఒక ప్లేట్ పులిబంగరాలు, ఒక ప్లేటు దోశా...ఎర్రకారం, పప్పుల చట్నీ, కారప్పొడి మూడూ కలిపి లాగించి, మళ్ళీ ఇంటికెళ్ళి రాత్రికి భోజనం ఎలా చేస్తారా అని. ఇది నిజం అక్కడ మూడు ప్లేట్ల ఫలహారం లాగించేవాళ్ళంతా ఒక అరగంటలో ఇంటికెళ్ళి మళ్ళీ భోజనం చేసేవాళ్ళే, ఇందులో ఏమీ అతిశయోక్తి లేదు ;)

ఈ పెయింటింగ్ వేసిన సమయం సరిగ్గా ఏమీ తోచని అలాటి ఓ సాయంత్రమే. మామూలుగా అప్పుడూ, ఇప్పుడూ ఉదయమే నేను బొమ్మలు ఎక్కువగా వేసే సమయం. ఇంట్లో తక్కువ వోల్టేజి లోనూ అద్వితీయంగా వెలిగే ట్యూబు లైటు వెలుతురులో కూర్చుని ఏమీ తోచక, భిన్నంగా, ఒక సాయంత్రం ఇంట్లో గచ్చునేల మీద కూర్చుని వెయటం మొదలుపెట్టాను. చాలా త్వరగానే పూర్తిచేశాను, ఒక గంట పట్టిందేమో. ఏమాత్రం టెక్నిక్కుల్లేని నేరుగా కుంచె ఇంకులోనూ వాటర్లోనూ ముంచి వేసిన పెయింటింగ్ ఇది.

అప్పట్లో నాకున్న నైపుణ్యానికి, బొమ్మలు వెయ్యాలన్న పట్టుదలకి, పెయింటింగులో ఓ.నా.మా.లు రాకపోయినా ఎదురుగా ఏకలవ్యునికి ద్రోణాచార్యుని ప్రతిమ ఉన్నట్టు, ఉత్తమ్ గారి పెయింటింగ్ ఉంటే ఇక "బ్రష్ విద్య" కి ఎదురులేదన్నట్టు గచ్చునేలపై కూర్చుని ఏకబిగిన వేసుకుంటూ పోయానంతే. పూర్తి అయ్యాక చూసుకుని "భలే వేశాన్రా" అని  కాలర్ ఎగరేస్తూ చిందులు తొక్కిన సంబరమూ గుర్తుంది. అప్పట్లో నా బొమ్మల రాజ్యంలో మరి...బంటూ నేనే, సైన్యం నేనే, మంత్రీ నేనే, రాజూ నేనే...ప్రజ కూడా నేనే!

తర్వాత కొద్ది కాలానికి ఒక ఇంగ్లిష్ ఫిల్మ్ మ్యాగజైన్ లో, అప్పటి హింది సినిమా హీరోయిన్ "షబానా ఆజ్మీ" గారి ఒక హింది మూవీ స్టిల్ ఫొటో చూశాను, అచ్చు ఇలాగే ఉంది. అప్పుడనిపించింది బహుశా ఉత్తమ్ గారు ఆ స్టిల్ స్ఫూర్తిగా ఈ పెయింటింగ్ వేసుంటారేమోనని. ఏ ఫొటోని అయినా చూసి పెయింటింగు "లా" వెయ్యొచ్చు అన్న "టాప్ సీక్రెట్" అప్పుడే అవగతం అయ్యింది. అందరు ఆర్టిస్టులూ చేసేదిదే, ఎవ్వరూ ఆ రహస్యాన్ని పైకి చెప్పరంతే... ;)

ఏదేమైనా అలా నల్లని ఇంకు నిలువెల్లా పూసుకుని నాసిరకం పేపరు తో కుస్తీపట్లు పడుతూనే, చెయ్యి తిరగని నా చేతి బ్రష్ ఆ పేపర్ని ప్రతిసారీ ఎలాగోలా జయించే(తీరే)ది. ఇప్పుడైతే ఎన్ని టెక్కు, నిక్కులు తెలుసు(కు)న్నా మంచిరకం పేపర్ మీద కూడా పట్టే కుస్తీలో ఎప్పుడైనా పట్టుజారి ఓడిపోతుంటానేమో గానీ, అప్పట్లో మాత్రం బరిలోకి దిగితే...అసలు..."తగ్గెదే ల్యా" ;)

"చేసే పనిలో లీనమైతే ఎప్పటికీ ఆ పని ఛాయలు స్పష్టంగా మదిలో నిలిచి పోతాయి." - గిరిధర్ పొట్టేపాళెం

Details 

Reference: Artist Uttam Painting published in Andhra Bhoomi, Telugu Magazine

Mediums: Bril fountain pen ink on cheap Notebook Paper

Size: 6.5" x 8" (16 cm x 20 cm)

Signed & Dated: July 18, 1985

వెలుగు చూడని నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 3 ...

సితార - భానుప్రియ

Ink on cheap Notebook Paper (6.5" x 8")

Facebook

<-- నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 2                                                  నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 4 -->

కొన్ని అనుభవాలు జీవితంలో ఎప్పటికీ తాజాగానే నిలిచి ఉంటాయి, మనం ఆ క్షణాల్లో ఆ అనుభవాల్తో పరిపూర్ణంగా ఏకమై ఉంటే. అలా అప్పటి వెలుగు చూడని నా "ఇంకు పెయింటింగుల్లో" పరిపూర్ణంగా ప్రతి క్షణమూ గుర్తున్న వాటిల్లో ఇదొకటి.

సుర్రున మండిస్తూ ముందరి వరండాలోకి కటకటాలగుండా దూసుకొచ్చే సూరీడెండని ఆపగలిగే సాధనాలు అప్పట్లోనూ ఉన్నా, అంత ఆర్ధిక స్థోమత లేదు. దుప్పటి అడ్డం కడితే వెలుతురుని కొంత ఆపగలిగినా ఆ వేడితాకిడిని ఆపటం దుప్పటి తరం అయ్యేది కాదు. మధ్యాహ్నం వెయ్యాలని కూర్చున్న ఈ బొమ్మకి నారాయణవ్వ తాటాకుల వసారానే మళ్ళీ ఆసరా అయ్యింది. ఈ పెయింటింగు మొదలెట్టింది ఒక మధ్యాహ్నం అక్కడే, పూర్తి చేసిందీ ఆ మధ్యాహ్నమే, అక్కడే. అప్పటి నా "ఇంకు పెయింటింగుల్లో" ప్రతిసారీ తప్పక వస్తున్న ప్రస్తావన "నారాయణవ్వ పూరి గుడిశ".

అవును, "నారాయణవ్వ పూరి గుడిశ", అక్కడ కూర్చునే అప్పట్లో చాలా బొమ్మలేశాను. అసలు మేముంటున్న పెంకుటిల్లూ మా నారాయణవ్వదే. రెండు పెంకుటిళ్ళ జంట, ఆ ఇళ్ళ వెనుక ఉండేది చిన్న పూరి గుడిశ, ఆ గుడిశ ముందు ఒక వసారా, వసారాలో నాపరాళ్ళ అరుగు, ఆ అరుగు మీద లోపల దిండు తో సహా చుట్టచుట్టి పెట్టిన పరుపు, కింద ఎత్తిపెట్టిన ఒక నులకమంచం. రెండు పెంకుటిళ్ళూ అద్దెకిచ్చి తను మాత్రం పూరి గుడిశ లోనే ఒక్కటే నివాసముండేది. శ్రమ, కాయకష్టమే చివరిదాకా ఆమె నమ్ముకున్న జీవనం. ఒక్కొక్క ఇంటికీ అద్దె నెలకి 100 రూ||, అయినా అమ్మ దగ్గర మాత్రం 50 రూ|| లే తీసుకునేది. అపుడున్న పరిస్థితుల్లో ఒక్క రూపాయి మిగిలినా పిల్లల చదువులకి ఉపయోగపడతాయి అన్న మా స్థితిలో, అలా సహాయం అందించి ఆదుకుని మా అభివృద్ధి బాటలో పరోక్షంగా ఎంతో పెద్ద సహాయం చేసింది "మా నారాయణవ్వ". అద్దె డబ్బులతోబాటు శ్రమించి సంపాదించుకున్న కొద్ది డబ్బులనూ జాగ్రత్తగా పొదుపుచేసి అందులోనూ కొంత మిగుల్చుకుని దాచుకునేది.

స్కూలు నుంచి శలవులకి ఇంటికొచ్చి శలవులయ్యాక తిరిగి వెళ్ళే ముందు, "వెళ్ళొస్తాను నారాయణవ్వా" అని చెప్పటానికి వెళ్ళిన ప్రతిసారీ "ఉండు నాయనా" అంటూ లోపలికెళ్ళి గుప్పెటలో మడిచిన 5 రూ|| ల కాయితం నా చేతిలో పెట్టేది. వద్దు నారాయణవ్వా అని ఎంత చెప్పినా వినేది కాదు. బహుశా ఆ 5 రూ లు అప్పట్లో ఆమెకి ఓ రెండు మూడు రోజుల సంపాదన, ఓ పదిరోజుల సేవింగ్స్ అయి ఉండొచ్చు. ఇలా క్రమం తప్పక ప్రతి శలవులకీ నాకు డబ్బులిచ్చిన "ఏకైక వ్యక్తి" గా "మా నారాయణవ్వ" నా మనసులో ఈనాటికీ పదిలంగా ఉండిపోయింది, అందుకే అప్పటి నా బొమ్మల్లో ఆమెని తల్చుకోకుండా ఉండలేను, ఎప్పుడూ గుర్తుచేసుకుంటూనే ఉంటాను.

ఈ బొమ్మ కూడా స్ట్రెయిట్ గా Bril ఇంకు బుడ్డీ, ఆ బుడ్డీ మూత ప్యాలెట్టు, మగ్గుతో నీళ్ళు, ఒకే ఒక్క బ్రష్, నాసిరకం నోట్ బుక్ పేపర్ మీద ఫ్రీ హ్యాండ్ తో వేసిందే. ఆధారం, వార పత్రికలో వచ్చిన "సితార భానుప్రియ" స్టిల్. అప్పటిదాకా పెన్సిల్, బాల్ పాయింట్ పెన్ తో అచ్చు గుద్దినట్టు పోర్ట్రెయిట్ లు వెయటం సాధనతో  నేర్చుకున్నా. బ్రష్ తో కూడా సాధన చేస్తే సాధించగలనన్న బలమైన నమ్మకానికి పునాది వేసిన పెయింటింగ్ ఇది. ఇప్పుడు డిజిటల్ బొమ్మలో తెలియట్లేదు గానీ, అప్పటి నాకళ్ళకి మాత్రం ఆ డ్యాన్స్ కాస్ట్యూమ్, వేసుకున్న ఆభరణాలూ జిగేలుమంటూ వెలిగిపోతూ కనిపించేవి. బొమ్మ కింద పెట్టే సంతకం అప్పటికింకా పరిణతి చెందలేదు. ఇందులో కింద కనిపించే స్ఫురణకు రాని 19 అన్న అంకె నాకూ వీడని మిస్టరీనే!

అప్పటి బొమ్మల్లో తప్పులూ, తడికలూ, తప్పటడుగులూ వేసి ఉన్నా, అనాటి ఆపాటి జ్ఞానానికి అందుబాటులో నాకు తెలిసిన పరుగు అంతే. పడుతూ లేస్తూనే కొంచెం మెరుగవుతున్నాననిపిస్తూ ఇంకా ఉత్సాహంగా పరిగెట్టటమొక్కటే తెలుసు. అలుపులేని పరుగులో ఎప్పుడైనా ఇలా ఆగి ఒక్కసారి పరిగెట్టిన దూరం కొలుద్దామని ప్రయత్నిస్తే ప్రతి బొమ్మలో, ప్రతి మలుపులో ఎన్నో, ఎన్నెన్నో మధుర స్మృతులుగా మారిన జ్ఞాపకాలే ఆ దూరం కొలిచే నా కొలమానాలూ, కాలమానాలూ...

"ప్రతి అనుభవాన్నీ ఒక మంచి జ్ఞాపకంగా, ఆ జ్ఞాపకాన్ని ఓ మంచి స్మృతిగానూ మలుచుకోగలిగే జీవితం చిన్నదే అయినా దాన్ని సంపూర్ణంగా జీవించినట్టే." - గిరిధర్ పొట్టేపాళెం

Details 

Title: సితార - భానుప్రియ

Reference: A photo published in a Telugu weekly magazine

Mediums: Bril fountain pen ink on cheap Notebook Paper

Size: 6.5" x 8" (16 cm x 20 cm)

Signed & Dated: Aug 18, 1985

వెలుగు చూడని నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 2 ...

కొల్లేరు సరస్సు

Ink on cheap Notebook Paper (11" x 14")

Facebook

<-- నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 1                                                  నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 3 -->

అప్పట్లో వెయ్యలన్న తపనే నా "పెయింటింగ్ స్టుడియో"! ఇంట్లో ఉన్న ప్లాస్టిక్ నవ్వారు కుర్చీ, వాల్చిన ప్లాస్టిక్ నవ్వారు మంచం ఇవే నా పెయింటింగ్ ఫర్నీచర్లు. Bril ఇంకు బుడ్డి, అదే ఇంకు బుడ్డీ మూత (ఇదే నా ప్యాలెట్టు), మగ్గుతో నీళ్ళు...ఇవి పక్కన పెట్టుకుని  కూర్చుని బ్రష్షు పట్టుకుంటే గంటలకొద్దీ దీక్షలోకెళ్ళినట్టే, ఇక లేచే పనేలేదు.

అప్పుడిలా ఎక్కువగా వేసిన పెయింటింగ్స్ అన్నీ పొద్దున 9గం నుంచి మధ్యాహ్నం 2గం లోపు వేసినవే. అమ్మ స్కూలుకి, అన్నేమో కాలేజి కో లేదా ఫ్రెండ్స్ అనో వెళ్లటం...ఎప్పుడన్నా మధ్యాహ్నం కొనసాగించాల్సి వస్తే నేనూ, నా పెయింటింగ్ స్టుడియో "నారాయణవ్వ తాటాకుల పూరి గుడిశ" కి షిఫ్ట్ అయ్యేవాళ్లం.

ఈ పెయింటింగ్ "ఆంధ్రభూమి న్యూస్ పేపర్ ఆదివారం స్పెషల్ సంచిక" లో వచ్చిన "కొల్లేరు సరస్సు కలర్ ఫొటో" ఆధారంగా వేసింది. పెన్సిల్ గానీ, స్కేలు గానీ వాడకూడదు, అవి వాడితే ఆర్టిస్ట్ కాదు అన్న "పెద్ద అపోహ" ప్రస్ఫుటంగా ఇందులో కనిపిస్తుంది. బోర్డర్ లైన్స్ కూడా ఏ స్కేలో, రూళ్లకర్రో ఆధారం లేకుండా బ్రష్ తోనే వెయ్యాలన్న అర్ధం లేనిదే అయినా, వృధా కా(రా)ని ప్రయత్నం.

ఇక ఇందులో చెప్పుకోటానికి ఒక్కటంటే ఒక్క టెక్నిక్ కూడా లేదు, అప్పుడు టెక్నిక్కులే తెలీవు, తెలిసినా అసలా నాసిరకం పేపరు మీద టెక్నిక్కులకి తావేలేదు. మధ్య మధ్యలో లేచి దూరం నుంచి ఒక చూపు చూస్తే ఎలా వస్తుందో కరెక్ట్ గా తెలిసిపోతుంది, సవరణలేమైనా ఉంటే చేసుకోవచ్చు లాంటి "టాప్ సీక్రెట్ లు" కూడా ఉంటాయనీ తెలీదు. తెలిసిందల్లా కింది పెదవిని పంటితో నొక్కి పెట్టి, చెరిపే వీలు లేని ఒక్కొక్క బ్రష్ స్ట్రోక్ జాగ్రత్తగా వేసుకుంటూ పోటమే. బొమ్మయ్యాక అందులో ఉన్న ప్రతి ఆబ్జెక్టు కొలతా కొలిచినట్టు కరెక్ట్ గా ఉండాలి, పక్కవాటితో చక్కగా ఇమడాలి, లేదంటే పూర్తి బొమ్మ ఎబ్బెట్టుగా అనిపిస్తుంది. ఎందుకనిపిస్తుందీ అని సరిపెట్టుకోటానికి మనమంత మాడ్రన్ ఆర్టిస్ట్ కాదు, మనది మాడ్రన్ ఆర్టూ కాదు ;)

ఏదేమైనా అప్పట్లో మాత్రం "భలే ఏసేన్రా" అని నాకు నన్ను వెన్నుతట్టుకుని ప్రోత్సహించుకుని ముందుకి అడుగులేసిన నా పెయింటింగ్ బొమ్మల్లో చాలా సంతృప్తిని ఇచ్చిన వాటిలో ఇదీ ఒకటి. ఈ పెయింటింగ్ నాకెంతగా నచ్చిందంటే, తర్వాత మళ్ళీ దీన్నే కొంచెం బెటర్ అనిపించే మందమైన పేపర్ మీద వేశాను. అయితే పేపర్ కాస్త మెరుగే అయినా నాసిరకం రంగుల్లో మళ్ళీ ఈ బొమ్మనే రిపీట్ చేశాను.

అలా నేను వేసేది పెయింటింగో కాదో కూడా తెలీకుండానే వేసుకుంటూ వెళ్ళిన బాటలో ఒంటరిగా నడుచుకుంటూ ముందుకెళ్ళాను. అందుకేనేమో ఇన్నేళ్ళయినా వెనక్కితిరిగి చూస్తే వేసిన ప్రతి అడుగూ చెక్కుచెదకుండా స్పష్టంగా మనసుకి కనిపిస్తుంది.

"మనం చేసే పనిపైన ధ్యాసే ముఖ్యమైతే దాని ఫలితం ఎప్పటికీ అబ్బురమే."

- గిరిధర్ పొట్టేపాళెం

Details 

Reference: A color photo published in Andhra Bhoomi Newspaper Sunday special

Mediums: Bril fountain pen ink on cheap Notebook Paper

Size: 11" x 14" (28 cm x 36 cm)

Signed & Dated: Jan 7, 1986

వెలుగు చూడని నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 1 ...

Suman, Telugu Cine Hero

Ink on Paper 7 1/2" x 5 1/2"

Facebook

 --> నా "బొమ్మలు చెప్పే కథలు" - 2

బొమ్మల్లో నా ఆనందం ఈనాటిది కాదు. వేసిన ప్రతి బొమ్మా ఆర్టిస్ట్ కి సంతృప్తిని ఇవ్వదేమో కానీ సంతోషాన్ని మాత్రం ఇచ్చి తీరుతుంది.

రంగుల్లో బొమ్మలు ఎలా వెయ్యాలో, ఎలాంటి రంగులు కొనాలో, ఎక్కడ దొరుకుతాయో కూడా తెలియని రోజుల్లో "కావలి" అనే చిన్న టౌన్ లో మా పెంకుటింట్లో టీనేజ్ లో వేసిన బొమ్మలే అప్పటికీ, ఇప్పటికీ, ఎప్పటికీ నా బొమ్మల్లోని మధుర జ్ఞాపకాలు.

ఎండాకాలం మధ్యాహ్నం 12 దాటితే మా ఇంటి  "మెష్ వరండా" లోకి సూటిగా దూసుకొచ్చే ఎండవేడికి తాళలేక పక్కనే ఉన్న నారాయణవ్వ పూరి గుడిసె కి షిఫ్ట్ అయ్యేవాడిని, నా బొమ్మల సరంజామా అంతా పట్టుకుని.

సరంజామా అంటే పెద్దగా ఏమీ ఉండేది కాదు. ఒక పెద్ద అట్ట ప్లాంక్ (తాతయ్య దగ్గరినుంచి తెచ్చుకున్నది), బ్రిల్ బ్లాక్ ఇంకు బుడ్డి, ఒక మగ్గులో నీళ్ళు, ఒక్కటంటే ఒక్కటే బ్రష్ (బహుశా అన్న 6వ తరగతి పాత డ్రాయింగ్ బాక్సులోదయ్యుండాలి), ఒక నాసిరకం నోట్ బుక్ నుంచి చింపిన తెల్లకాయితం. అంతే. అలా అప్పుడు ఆ పెయింటింగ్ సరంజామాతో వేసిన నా "పెయింటింగ్" ల వెనక "పెన్సిల్ లైన్ స్కెచ్" అనే "సీక్రెట్ కాన్సెప్ట్" ఉండేది కాదు. అసలలా ప్రొఫెషనల్ గా పెన్సిల్ స్కెచ్ వేసుకుంటే పెయింటింగ్ బాగా వస్తుందన్న ఇంగితం కూడా లేదు, ఇంకా రాలా. ఆర్ట్ లో ప్రముఖ పాత్ర పెన్సిల్ దే అని నా పెన్సిల్ డ్రాయింగ్స్ తో తెలుసుకున్నా, పెద్ద పెద్ద ఆర్టిస్టులు ఎవ్వరూ అసలు పెన్సిల్ వాడరనుకునే వాడిని. అలా వేస్తేనే అది పెయింటింగ్ అన్న భ్రమలోనే ఉండేవాడిని.

అసలు ఇంకుతో వేస్తే దాన్ని పెయింటింగ్ అంటారా, ఏమో అదీ తెలీదు. నాకున్న అపోహల్లా ఒక్కటే, పెయింటింగ్ అంటే బ్రష్ తోనే వెయ్యాలి. ఒక బ్రష్ ఎలాగూ నాదగ్గరుంది కాబట్టి దాంతో పెయింటింగ్ లు వెయ్యాలి. రంగుల ముఖచిత్రం తప్ప లోపలంతా బ్లాక్ అండ్ వైట్ లో ఉండే పత్రికల్లో కథలకి కొందరు ఆర్టిస్ట్ లూ వేసే బొమ్మలు పెయింటింగుల్లా అనిపించేవి. అలా వెయ్యాలనీ, వేసిన ప్రతి ఇంకు బొమ్మా పెయింటింగ్ నే అని ఉప్పొంగిపోయేవాడిని. నీళ్ళు కలిపి ఇంకు ని పలుచన చేస్తే నలుపు తెలుపులో చాలా షేడ్స్ తెప్పించొచ్చన్న "రహస్యం" పట్టుకున్నా. ఆ రహస్య (పరి)శోధనే చిట్కాగా చాలా పెయింటింగ్ లు వేశాను. అలా వేసిన వాటిల్లో సినిమా స్టార్ లే ఎక్కువగా ఉన్నారు. వాటిల్లో "కొల్లేరు సరస్సు", "స్టాచ్యూ ఆఫ్ లిబర్టీ" లాంటి అతి క్లిష్టమైన పెయింటింగులు కూడా ఉన్నాయి.

అప్పట్లో నేనే (పరి)శోధించి కనిపెట్టాననుకొంటూ, నాకై నేను తెలుసుకున్న, నాకు తెలిసిన ఒకే ఒక్క పెయింటింగ్ రహస్యం అదే- ఇంకు లో నీళ్ళు కలిపి వెయటం. ఇదే అనుకరిస్తూ రంగులతో "మంచిరకం ప్రొఫెషనల్ వాటర్ కలర్ పేపర్" మీద వేస్తే దాన్ని "వాటర్ కలర్ పెయింటింగ్" అంటారని చాలా లేట్ గా తెలుసుకున్నా ;)

Details 

Reference: Picture of Suman, Telugu Cine Hero

Mediums: Brill Ink on cheap notebook paper

Size: 7 1/2" x 5 1/2" (19.5 cm x 13.5 cm)

Signed & Dated: August 18, 1985

"స్పందన"...

"స్పందన"

Oil on Canvas (16" x 20")

నా చిన్న నాటి మిత్రుడు "మల్లయ్య" కి పువ్వులన్నా, ప్రకృతి అన్నా, కళలూ, సాహిత్యం అన్నా ఎంతో ఇష్టం. వీటిని ఇష్టపడే, ఇవంటే స్పందించే హృదయాలన్నిటినీ ఒకచోట చేర్చి రోజూ ఎన్నో ఆహ్లాదకర విషయాలు తెలుసుకుంటూ, పంచుకుంటూ, ఆహ్లాదంగా సాగిపోయేదే "స్పందన" వాట్సప్ గ్రూప్. 

అందులో ఒకరోజు మల్లయ్య తన ఇంట పూలకుండీలో విరబూసిన పువ్వులని ఫొటో తీసి పెడితే "చాలా బాగుంది మల్లయ్యా" అన్న నా స్పందనకి ప్రతిస్పందిస్తూ "ఇది పెయింటింగ్ వెయ్యి గిరీ" అని అడిగిన మాట ప్రేరణగా, గుర్తుగానూ వేసిన "ఆయిల్ పెయింటింగ్" ఇది. ఒక గంట అవుట్ లైన్స్, ఇంకో ఐదారు గంటల పెయింటింగ్ పని. నేను అత్యంత త్వరగా పూర్తి చేసిన కొద్ది ఆయిల్ పెయింటింగ్స్ లో ఇదీ ఒకటి.

ఆర్ట్ కూడా పువ్వులంత సున్నితమే. ప్రకృతికి స్పందించే గుణం ని పుణికి పుచ్చుకున్న పువ్వుల్లా, ఆర్టిస్ట్ కీ భావనలకి స్పందించే గుణమే ఎక్కువ. మా "స్నేహ స్పందన" ల గుర్తుగా అతిత్వరలోనే ఈ పెయింటింగ్ ని ఫ్రేమ్ చేసి "మిత్రుడు మల్లయ్య" కి నా చేతులతోనే ఇచ్చే రోజు కోసం ఎదురు చూస్తూ...

"స్పందించే హృదయం ఉంటే ఆహ్లాదం తనంతట తనే వెతుక్కుంటూ వస్తుంది." - గిరిధర్ పొట్టేపాళెం

---

నా చేతులతో మిత్రుడు మల్లయ్యకివ్వాలని అనుకున్నట్టూ, మాట ఇచ్చినట్టుగానే జనవరి 2022, సంక్రాంతి రోజున నెల్లూరులో పండుగ జరుపుకుంటున్న మా ఇంటికి "తిరుపతి ప్రసాదం" తోబాటు "వెకటేశ్వర స్వామి" నీ తీసుకుని కొడుకుతోనూ వచ్చిన "మల్లయ్య" ని కలవగలగటం, కలిసినపుడు ఈ పెయింటింగ్ ని నా చేతులతోనే ఇవ్వటం ఎన్నటికీ మరచిపోలేని అనుభూతి. 

"మన పని ఏదైనా దాని విలువని గుర్తించి దాన్ని గౌరవించే వారిని చేరినప్పుడె అది సాఫల్యం అవుతుంది." - గిరిధర్ పొట్టేపాళెం

"ఏ పనికైనా ప్రేరణ ఒక్క మాటలోనో, ఆలోచనలోనో దాగి ఉంటుంది. దానికి స్పందించే గుణం ఉంటేనే అది కార్యరూపం దాలుస్తుంది." - గిరిధర్ పొట్టేపాళెం

---

Details 

Title: స్పందన

Reference: Picture by my friend Mallaiah

Mediums: Oil on Canvas

Size: 16" x 20" (41 cm x 51 cm)

బాలు గారి దివ్య స్మృతిలో...

 

S. P. Balasubrahmanyam

Ink & Watercolors on Paper

అమృతం మాత్రం తమవద్దుంచుకుని 

బాలు గానామృతాన్ని మనకొదిలేశారు

అ దేవతలూ దేవుళ్ళూ.....పాపం!

బాలు గారి దివ్య స్మృతిలో ఒక సంవత్సరం...

Details 

Mediums: Ink Pen & Watercolors on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

ఎంత ఎదిగిపోయావయ్యా...

మెగాస్టార్ "చిరంజీవి"

Watercolors on Paper (8.5" x 11")

అభిమానానికి కొలమానమూ, కాలమానమూ రెండూ ఉండవు.

ఎవరినెప్పుడెంతగా అభిమానిస్తామో ఒక్కోసారి మనకే తెలీదు.

కొందరు మనకేమీకాకున్నా వారిపై అభిమానం చెక్కుచెదరదు.

చెదిరితే అది అభిమానం కానే కాదు!

మననభిమానించే ఒక్క మనసుని పొందగలిగినా మన జన్మ సార్ధకం అయినట్టే.

అలాంటిది కోట్లకొద్దీ అభిమానుల్ని పొందగలిగితే అతను "చిరంజీవి" గా ఉన్నట్టే.

"చిరంజీవి" స్వయంకృషి తో ఎక్కిన తొలిమెట్టు నుంచీ ప్రతిమెట్టునీ చూసిన అభిమాన తరం మాది.

ప్రతి స్టార్ కీ అభిమానులున్నా మంచి మనసున్న "మెగా స్టార్" కే మెగాభిమానులుంటారు.

"చిరంజీవి"...

ఎంత ఎదిగిపోయావయ్యా!

ఎందరి గుండెల్లో ఒదిగిపోయావయ్యా!!

దేవుడనే వాడొకడుంటే

దీవించక తప్పదు నిన్ను!!!

"మెగా చిరంజీవి" కి జన్మదిన శుభాకాంక్షలు!

 

Details 

Mediums: Ink Pen & Watercolors on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

The Glory of Simplicity...

Watercolors on Paper (8.5" x11")

Facebook      Instagram

 

"Simplicity is the glory of expression." ~ Walt Whitman

Details 

Title: The Glory of Simplicity

Reference: A picture taken with permission

Mediums: Ink Pen on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

Discipline and Dedication...

 

Ballpoint Pen on Paper (8.5" x11")

Facebook    Instagram

"Discipline and Dedication" always go together. Talent should join these for its future.

మిత్రుడు మల్లయ్య ఈ బొమ్మకు తన మాటల్లో ఇచ్చిన భావ"స్వ"రూపం...

తన మదిలో

ఏవేవో భావాల

అనుభవాల

అనుభూతుల

జడివాన..

ప్రవహిస్తోంది

పెదవులగుండా

ముసి ముసి

నవ్వులలోన....

"Talent is nothing without dedication and discipline, and dedication and discipline is a talent in itself."

~ Luke Campbell

Details 

Reference: Picture of Karronya

Mediums: Ink Pen on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

Attitude of Talent...

 

Pen & Watercolors on Paper (8.5" x11")

Facebook    Instagram

Attitude of talent is creativity.

"Creativity is not talent but attitude." - Jenova Chen

Keep Creating!

Keep Painting!!

Details 

Reference: Picture of Baby Karronya

Mediums: Ink Pen on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

A complete woman...

"A complete Indian Woman"

Pen & Watercolors on Paper (8.5" x11")

Facebook  Instagram

 

An Indian woman is only "complete" in Saree!

"Saree is the only garment that’s been in fashion for centuries." - ???

Happy Painting!

Details 

Reference: Picture of unknown  

Mediums: Ink Pen and Watercolors on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

డేరింగ్ & డాషింగ్ హీరో...

Portrait of Telugu Hero "Super Star Krishna" - on his Birthday!

Watercolors on Paper (8.5" x 11")

Facebook  Instagram

"హీరో" అంటే ఇలానే సాహసాలు చెయ్యాలి...అని "నాటి తరం" లో ఎన్నో సాహసాలు చేసి ఎవ్వరికీ అందని రికార్డులు, డేరింగ్, డాషింగ్ తో బాటు "అరుదుగా దేవుడిచ్చే మంచి మనసు" నీ తన సొంతం చేసుకున్న "హీరో కృష్ణ" అప్పుడూ, ఇప్పుడూ, ఎప్పుడూ "సూపర్ స్టారే"!

అభిమానానికెప్పుడూ కొలతలు లేవు, ఎల్లలు అసలే లేవు.

నా చిన్ననాటి జ్ఞాపకం, అభిమానం రెండూ కలిపి వేసిన ఈ బొమ్మ "మన సూపర్ స్టార్" పుట్టినరోజు నాడు "హీరో కృష్ణ" కి అంకితం!

ఇన్నేళ్ళు పట్టిందా ఈ బొమ్మ వెయ్యటానికి అనుకుంటూ...

ఇన్నేళ్ళకి అయినా వేశానన్న సంతృప్తి...

వెలకట్టలేనిది, ఏ కొలతలకీ అందనిది!

Happy Birthday!

Long live with good health, "Super Start Krishna"!!

Details 

Reference: Picture of Super Star Krishna (movie: అన్నదమ్ముల సవాల్)

Mediums: Ink Pen and Watercolors on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

Keep smiling...

Keep smiling...(8.5" x 11")

Keep smiling !!

Details 

Reference: Picture of Karronya

Mediums: Ink Pen on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

Practice Good...

 Ballpoint Pen on Paper (8.5" x 11") 

Be good, do good.

Get better at doing good.

"The only way Good can become Better is through constant practice of Good."

~ Giridhar Pottepalem

Happy Painting !

Happy doing Good!!

Details 

Reference: Picture of Karronya

Mediums: Ballpoint Pen on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

కారుణ్యం...

"కారుణ్యం" 

Pen and Watercolors on Paper (8.5" x 11")

వెలుగునీడల కదలిక దృశ్యం

నలుపుతెలుపుల కలయిక చిత్రం

కరుణమమతల మిళితం కారుణ్యం

Have a kind heart !

Happy Painting !!

Details 

Title: కారుణ్యం

Reference: Picture of Karronya

Mediums: Ink and Watercolors on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

Gentleman....

 

Portrait of Rithvik Pottepalem

Watercolors on Paper 8.5" x 11"  

A boy becomes a man by age. A man becomes a gentleman by his behavior and maturity.

A very "Happy Birthday" to my Son, a boy who becomes a Gentleman by all means!

Happy Birthday Rithvik!

Always be gentle and a Gentleman!!

Details 

Title: Gentleman...

Reference: Picture of my son Rithvik

Mediums: Ink and Watercolors on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

నా మొట్ట మొదటి బ్యాంక్ అకౌంట్...

నాకప్పుడు నిండా 9 ఏళ్ళే, అప్పుడే బ్యాంక్ అకౌంటా...

అదే "గురుకుల విద్యాలయ" మహత్యం. మా స్కూల్ - "ఆంధ్రప్రదేశ్ గురుకుల విద్యాలయం, కొడిగెనహళ్ళి", హిందూపురం దగ్గర, అనంతపురం జిల్లా. స్కూల్ పక్కనే "సేవామందిర్" చిన్న గ్రామం లో ఒక బ్యాంక్ ఉండేది, స్కూల్ మెయిన్ గేట్ ఎదురుగా తారు రోడీక్కి చూస్తే కనపడేది. చిన్న గది బ్యాంక్ వెనకవైపు వ్యూ కనిపించేది. ఒక చిన్న వరండా, ఒక్క రూమ్ ఉన్నట్టు జ్ఞాపకం. బ్యాంక్ పేరు మది లోతుల్లో దాగి బయటికి రానంటుంది, బహుశా ఎప్పుడూ గుర్తుచేసుకోలేదని న(అ)లిగి చెరిగిపోయిందేమో!

మాది రెసిడెన్షియల్ స్కూల్ కావడంతో ఆ బ్యాంక్ లో మా స్కూల్ విద్యార్ధుల కోసం ఏర్పాటు చేసిన ప్రత్యేక సదుపాయం అది. స్కూల్ లో చేరిన రోజే వచ్చిన తలిదండ్రులకో, పెద్దవాళ్ళకో ఆ వివరాలిచ్చి ఖాతా తెరవండి అని చెప్పి  ప్రోత్సహించేవారు. అందరూ అ సదుపాయం ఉపయోగించుకునే వాళ్ళు కాదు. కానీ నన్ను 5 వ క్లాస్ లో స్కూల్లో చేర్చటానికి తీసుకెళ్ళిన మా తాతయ్య "శ్రీ|| జలదంకి మల్లిఖార్జునం, B.A., (Retd. Deputy Collector)" నా పేరు మీద ఖాతా తెరిపించి అందులో 5 రూపాయలు డిపాజిట్ చేశారు. నాదగ్గర పాస్ బుక్ కూడా ఉండేదప్పుడు.

ఆరేళ్ళు ఆ బ్యాంక్ కి ఒక్కసారి కూడా వెళ్ళలేదు, అయినా నా డబ్బులూ, అకౌంటూ వాళ్ళ రికార్డుల్లో అలాగే భద్రంగా ఉన్నాయి. 10 వ క్లాస్ పరీక్షలు రాసి "గురుకుల విద్యాభ్యాసం" ముగించి ఇంటికి వెళ్ళిపోయే రోజు కోసం "జీవిత కాలం" నిరీక్షించిన రోజు రానే వచ్చింది. తొమ్మిదేళ్ళవయసుకి ఆరేళ్ళ నిరీక్షణ ఒక జీవితకాలం కన్నా బహుశా ఇంకా ఎక్కువేనేమో. ఆరోజు కలిగినంత సంతోషం జీవితంలో బహుశా ఎప్పుడూ కలగ(లే)దేమో, ఇంక ఎప్పుడూ అమ్మ, అన్న, చెల్లెలు, బామ్మ నీ వదిలి దూరంగా వెళ్ళే అవసరమే ఉండదన్న ఒక్క ఆలోచనకే అదంతా. చాలా మంది స్నేహితులు పరీక్ష అయిన రోజే ఇళ్లకు వెళ్ళిపోయారు, కొద్ది మంది మాత్రం ఆ రోజు స్కూల్ లోనే ఉండి తరువాతి రోజు బయలుదేరి వెళ్లాం.

నా బ్రౌన్ కలర్ లెదర్ సూట్ కేసూ, భుజానికి తగిలించుకునే ముదురాకుపచ్చ ఎయిర్ బ్యాగూ, బెడ్డూ, నాలుగైదు జతల బట్టలూ, ప్లేటూ గ్లాసూ, క్యాన్వాస్ షూస్, చెప్పులూ, ఒకటో రెండో లేపాక్షి నోట్ బుక్కులూ ఇవే స్కూల్ నుంచి మోసుకెళ్ళాల్సిన నా వస్తువులు...కానీ వాటితోబాటే జీవితకాలానికి సరిపడా తీసుకెళ్తున్న జ్ఞాపకాలూ ఉన్నాయి గుండెల్లో...అన్నీ సర్దుకుంటుంటే బయట పడ్డ పాస్ బుక్ తీసుకుని ఒక స్నేహితుడితో బ్యాంక్ కి వెళ్ళటం ఇంకా గుర్తుంది.

ఆ బ్యాంక్ వాళ్ళతో ఏం మాట్లాడాలో, ఎలా చెయ్యాలో, డబ్బులు ఇస్తారో లేదో, ఇన్నేళ్ళదాకా అకౌంట్ ఉందో లేదో ఇలా అనేక ప్రశ్నల ఆలోచనలతో వెళ్ళిన నన్ను ఆ బ్యాంక్ వాళ్ళు ఒక్క ప్రశ్న కూడా వెయ్యలేదు. "స్కూల్ అయిపోయింది, ఇక రాను, ఇంటికెళ్ళిపోతున్నాను" పాస్ బుక్ ఇస్తూ ఇంతే చెప్పినట్టు గుర్తు. పాస్ బుక్ తీసుకుని, లెక్కలు వేసి చేతిలో పెట్టిన ఐదు రూపాయలా ముప్పై పైసలు, ఒక పది పైసలో ఇరవై పైసలో క్లోజింగ్ ఫీ కింద తీసుకున్నట్టు గుర్తు. చేతిలో ఆ డబ్బులు చూసి చెప్పలేని ఆనందం, ఆ 5 రూపాయలు చూసి కాదు, వడ్డీ రూపంలో ఇంకో ముప్పై పైసలు ఎక్కువ ఇచ్చారని.

తర్వాత పది నిమిషాల్లోనే ఆ ముప్పై పైసలు తో ఆ పక్కనే ఉన్న చెక్ పోస్ట్ బంక్ లో "టైం పాస్", "బర్ఫీ" కొనుక్కుని చప్పరించేశాం. ఆ ఐదు రూపాయల్తో మాత్రం 2 K.M. "హిందూపురం" వెళ్ళి, మా స్కూల్  పక్కనున్న పెన్నా బ్రిడ్జి దగ్గరనుంచి కనిపించే  "శ్రీనివాస థియేటర్" లో బెంచి టిక్కెట్టు (పేరుకు బెంచి టిక్కెట్టే అది కొత్తగా ఆ ఇయర్ కట్టిన మాడ్రన్ థియేటర్, నేల కెళ్ళినా కుర్చీలే) కొనుక్కుని "బొబ్బిలిపులి" సినిమా నూన్ షో కెళ్లాం.  ఇంకా బాగా గుర్తు సినిమా మొదలు టైటిల్స్ లో...భారతదేశం మ్యాప్ లో NTR ఎంట్రీ, క్లోజప్  షాట్ లో NTR ఫేస్ మీద "బొబ్బిలిపులి" టైటిల్,  తరువాత "విశ్వ విఖ్యాత నటసార్వభౌమ డాక్టర్ యన్.టీ.రామారావు"...అది చూసి మేము కొట్టిన విజిల్...థియేటర్ లో అదిరేలా నేను కొట్టిన ఒకేఒక్క విజిల్!

పట్టలేని ఆనందం ఆ రోజంతా ఇంటికెళ్ళిపోతున్నాం ఇంక ఎప్పుడూ ఇంత దూరంగా ఇంటికి ఉండే పని లేదని. కానీ అప్పుడు తెలీదు అది కేవలం మొదలు మాత్రమేననీ, తరువాతి చదువంతా ఇంటికి దూరంగానేననీ, ఆ తర్వాత ఉద్యోగంతో దేశమే వదలి ఇంటికి ఇంకా ఇంకా దూరంగా వెళ్ళిపోతున్నాననీ, ఇంట్లో గడిపిన బాల్యం అంతా కలిపి కేవలం ఆ తొమ్మిదేళ్ళలోపేననీ...

"బొబ్బిలి పులి" - NTR

ఏ జ్ఞాపకం తలుపుతట్టినా ఆ జ్ఞాపకంలో ఏదో ఒక నా బొమ్మ కనిపిస్తూనే ఉంటుంది, ఆర్ట్ తో ఇంతగా నా జీవితం పెనవేసుకుని ఉందా అప్పటి నుంచే అనిపిస్తూ, నను నిత్యం మురిపిస్తూ...

~~~ ** ~~~

"వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ఎవరికైనా జీవితాన కనిపించి పలకరించేవి చెదిరిపోని జ్ఞాపకాలే!" - గిరి

ఆశ్చర్యం, ఆనందం, అభిమానం అన్నీ కలిసి వచ్చిన క్షణం...

"అబ్దుల్ రజాహుస్సేన్" గారు... Abdul Rajahussain

రెండ్రోజుల క్రితమే ఫ్రెండ్ రిక్వెస్ట్ వస్తే ప్రొఫైల్ చూసి మంచి అభిరుచి ఉన్న వ్యక్తి లా అనిపించి రిక్వెస్ట్ యాక్సెప్ట్ చేయ్యటం, ఇంత త్వరగా ఆయన నా "బొమ్మల లోకాన్ని" చుట్టెయ్యటం, అంతే కాక నా గురించి, నా బొమ్మల గురించి ఇంత క్షుణ్ణంగా రాసెయ్యటం చూస్తే సంభ్రమాశ్చర్యాలతో ఒక పక్కా,, ఆనంద డోలికల్లో మరోపక్కా నా మనసుని ముంచేస్తోంది.

నా రాతలూ గీతలూ చదివీ చూసీ ఓపిగ్గా రాయటానికి ఎంతో సమయం కావాలి. ఈ భూమిపైన అత్యంత విలువైనది ఏదీ అంటే ఆలోచించకుండా "time" అనే చెప్తాను. ప్రతి మనిషి జీవితంలో time is the only asset that is fixed and limited. ఆ time ఎవరైనా మనకోసం ఒక్క నిమిషం వెచ్చించినా instant గా నా మదిలో permanent గా చోటుచేసుకుంటుంది. అలాటిది "అబ్దుల్ రజాహుస్సేన్ గారు" ఎవరో తెలియని నాకోసం వెచ్చించిన ఆయన సమయంతో ఆయనపై అభిమానం ఉన్నతంగా నా మదిలో కొలువయ్యింది...

ఇది నా బొమ్మలకు దక్కిన "అరుదైన గౌరవం" గా భావిస్తున్నాను. ఆశ్చర్యం, ఆనందం, అభిమానం అన్నీ కల కలిపి ఒక్కసారే పొందటం కూడా అరుదే!

ఇతరుల Time కీ, మనిషులకీ నేనిచ్చే ప్రధాన్యత ఇంతే...నా మనసింతే...నేనింతే...నేను మారనంతే!

Straight from my Heart
-- Giri

బొమ్మలలో "మునిగిన" నన్ను ఎత్తి బయటి ప్రపంచానికి పరిచయం చెయ్యాలని ఒక మంచి మనసు చేసిన సుప్రయత్నం...
చిత్రకళలో.. " గిరి " శిఖరం.!!

 From Facebook
Also, here is the link to click/paste into the browser: https://www.facebook.com/abdul.rajahussain/posts/2921850984766537

Nátyánjali...

 

Nátyánjali

Watercolors on Paper (11.5" x 15")  

Happy Painting!

"Dance is the hidden language of the soul of the body." ~ Martha Graham

Details 

Reference: Dance of Karronya Katrynn

Mediums: Watercolors on Paper

Size: 11.5" x 15" (29 cm x 38 cm)

Surface: Arches Watercolor Paper

లయకే నిలయమై నీ పాదం సాగాలి...

"లయకే నిలయమై నీ పాదం సాగాలి"

Watercolors on Paper (16" x 20") 

Love your passion, love your life!

Happy Valentine's Day! 

"Where there is love there is life." ~ Mahatma Gandhi

Happy Painting!

Details 

Title: లయకే నిలయమై నీ పాదం సాగాలి...

Reference: Picture of Karronya Katrynn

Mediums: Watercolors on Paper

Size: 16" x 20" (41.6 cm x 50.8 cm)

Surface: Arches Watercolor Paper

సిరి సిరి మువ్వ...

"సిరి సిరి మువ్వ" 

Pen and Watercolors on Paper (8.5" x 11") 

నీ కదలిక చైతన్యపు శ్రీకారం కానీ ..

నిదురించిన హృదయ రవళి ఓంకారం కానీ ...

"Know yourself to improve yourself." ~ Auguste Comte

Always (im)prove yourself!

Happy Painting!!

Details 

Title: సిరి సిరి మువ్వ

Reference: Picture of Baby Karronya

Mediums: Ink and Watercolors on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

Megastar...

 

Portrait of MegaStar Chiranjeevi - Tollywood Hero

Watercolors on Paper (8.5" x 11")   

Megastar is Megastar forever!!!

Happy Painting!

Details
Reference: Acharya Movie Still
Mediums: Ink Pen on Paper
Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook, 75 lb/110 gm2 Acid-free Paper

The Legacy...

Color Pencils on Paper (11" x 14")

Artist: Bhuvan Pottepalem   

Parents are models for their kids. Kids observe, copy and learn from their parents. By following and practicing certain things at home parents keep building their legacy, knowingly or unknowingly. Creating an atmosphere at home for the "love of anything" makes the foundation. Constantly following and practicing that thing keeps building the legacy of it. The legacy built and left behind by parents will be remembered and carried on by their kids.

I am happy to foresee that Bhuvan is going to carry on the Legacy. The "Legacy of Art", left behind by my Father, that I proudly remember and carry on...

"Legacy isn’t tomorrow. Legacy is now. Today’s footprint is tomorrow’s legacy."

~ Dan Rockwell @Leadershipfreak

Details
Reference: American Football players - Seattle Seahawks team
Mediums: Color Penils on Paper
Size: 11" x 14" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook

ముగ్గుల "సంక్రాంతి"...

"సంక్రాంతి" శుభాకాంక్షలు!

Ink Pen on paper (8.5" x 11") 

ఇంటింట సంబరాల క్రాంతి

ముంగిట ముగ్గుల సంక్రాంతి

"సంక్రాంతి" శుభాకాంక్షలు!

Details
Reference: Talented Dancer & Telugu Actress Karronya Katrynn
Mediums: Ink Pen on Paper
Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook, 75 lb/110 gm2 Acid-free Paper

Looking Back 2020...

As the planet we live on has completed another milestone in the universe with it's own completion of yet another rotation around the Sun, we mark it on our timeline as an end-of-a-year, tag it with our bundled-experiences, and enter a brand new year. We enter new year with greater hope than the previous. Before this year slips fully into memories, I look back into it with my heartfelt artful (re)view of my (he)art.

2020 - THE YEAR OF MANY FACES

The year of Pandemic - 2020 was an unprecedented year in many ways. It was also an unforgettable and the most challenging year for everyone. The Pandemic caused by invisible has been an experience carried forward into next year, the one that humans have never experienced before. Many lives have been tragically taken, many more lives have been fearfully shaken, and all lives have been badly impacted in some way or other.

The face of PANDEMIC

The year 2020 had clearly revealed "the world today" and the unhealthy life-style of all of us. In this ever super-advanced living age of medicine, science and technology, even after a full-year of dealing with it, the world still has been struggling to fight with it, the invisible that cannot even survive at all by itself for even several hours. It took millions of lives just by taking help from us to let it spread. In many ways, this year has taught us how-to-live and how-not-to-live.

The face of HUMANITY

Human beings suddenly started to regain their long-lost "being", by helping other humans around them who have been unlucky and got hit badly by this Pandemic. "How long that 'being' stays with humans?" is a question that future has to answer. 

The face of MASK

Mask - the ever "simplest invention" by humans became the "greatest invention" ever, this year. It got onto every single human face quickly as a protective measure against the invisible and remained on the face for the longest period (may be never ending, only future decides this new avatar of humans) that one could ever imagine. For one's own and each others' safety, wearing a mask in public even became a mandate in many places across the globe. The technology giants who invented many wearables never even thought of a wearable-mask-gadget. Mask is going to remain the dominant wearable in human history.

The face of REALITY

A year that started like any other but dramatically took a turn into a "deadly year". Many families lost their near and dear to this invisible. The reality of this Pandemic is nothing but a "tragedy".

MY WRITINGS

In addition to Art, my soul enjoys reading and writing. I read few books and continued reading something or other almost everyday. Writing has even become more of a serious hobby in 2020. I accepted a 10-days-art-challenge by an Artist who herself did not do it for 10 days. When I accepted, I thought of just posting my old college days paintings. But I started writing on day-1 about the very first painting I posted. I had to take myself back into those years to recollect everything around that painting. I continued that each day for 10 days. At the end I felt happy I did it the way I thought of doing it without giving it up. I enjoyed describing my experiences with each one of my paintings that I chose to post each day of those 10 days. Some people who followed me on that series, encouraged me to keep going on the path that I chose. At the end I was so happy I did it. It made me live back again in 1980s and 1990s.

Who said you only live once? You can live as many times as you want to, and live as longer as you want to, if you leave your own mark on this planet in this digital age.

I also recollected some of my childhood and early after-college memories into my writings. Of course, I continued to write about current Software Technology on my technology blog.

As I always say, an artist's painting is best explained by the Artist only. No matter how many centuries people do research on an Artist's painting, they will not find even a tiny-percent of the Artist's heart in his/her Art.

MY ART - Many Face(s) in it

Art has become an inseparable part of my week-end life. I just can't live without doing or thinking of doing it on any given week-end. The joy of starting and working on a painting makes me feel my life fully. Soon after I finish a painting, the life within me starts getting empty for fulfilling it. Fulfilling a desire is what gives a true meaning to life!

The face of Portraits

I would call year 2020, the year of Portraits. Portraits took dominant part in my art categories this year. I mostly did portraits of people who touched my heart and my life.

The face of a Resolution

I also did 3 special portraits of unknown people when random people on Instagram and WhatsApp approached me for a favor. Two of those three were double portraits, first of that kind. One of those two, in fact, was the one that I spent most of my time on a portrait ever. It took almost 3 full weekends of my time. I was also mentally restless while I was doing this, I had to get this right. If I made any major mistake, I had to start it over. After all my efforts, time, being on top of it, keeping other planned works aside, at the end, I did not even get a single word of "thank you" in return. When I got a request-for-favor-message on WhatsApp for that particular portrait, it was a bit pleasingly descriptive request. After finishing it, I was so excited to send a message along with the image. But the response I got was a simple two-click Namaskar-icon on WhatsApp. The response was very discouraging and made me regret.

I learned the fact: Anything that comes for free has no value and is cheap in life. Not many people have any respects for others' time and efforts!

I will not be taking favor-requests any more. Wasting my time for people who do not value it is in fact, "me insulting my own time & life". I have done this enough. This is not the first of such regrets, but should the last of such!

The face of Happiness

There are still people who respect and value Art. I was very happy when Mrs.Mrinalini Shastry from Six Yards Plus, Hyderabad approached me through Instagram to buy one of my Paintings that she fell in love with and bought 3 of my Paintings. She was very professional and left her own impressive and respectful mark in my Art. I donated all the money I received in return for those 3 paintings, to an "underprivileged kids home" in Hyderabad, India. This was a multi-happy-moment for my Art this year.

Despite 2020 being very challenging with deadly pandemic measures, I was still able to create many satisfying portraits that were near to my heart, and take several very-fine and fully-lived-in moments into my memories!

Overall, for me, 2020 has been the year of Affection, Love, and Humanity!

Heartfelt Good-Bye to 2020 !

Heartful Welcome to 2021 !!