హస్తేన అర్ధం ప్రదర్శనేత్...

Portrait of Chi. Karronya Katrynn 

Ballpoint Pen on Paper (8.5" x 11")

కంఠేన ఆలంబయేత్ గీతం

హస్తేన అర్ధం ప్రదర్శనేత్ 

చక్షుభ్యాం దర్శనేత్ భావం

పాదాభ్యాం తాళం ఆచరేత్

Details 

Reference: Portrait of Karronya Katrynn

Mediums: Ballpoint Pen on Paper

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

పాటలో దాచుకుంటానూ...

Sri S. P. Balasubrahmanyam, Legendary Indian Singer

Ballpoint Pen on Paper (8.5" x 11")   

ఊహ తెలిశాక బహుశా మొట్టమొదట నా హృదయాన్ని తాకిన పాట "బాలు" గారిదేనేమో. నాలుగేళ్ళ వయసు లో "బుచ్చిరెడ్డిపాళెం" లో ఉన్న రోజులనుంచీ విన్న పాటలన్నీ గుర్తున్నాయి. ఆటాలాడుకుంటుంటే ఇళ్ళల్లో రేడియోల్లోంచి వినబడే పాటల్లో ఏ "బాలు" గారి పాట మొదటిగా నా హృదయాన్ని తాకి ఉంటుంది అని ఎప్పుడాలోచించినా తట్టేవి ఈ రెండు పాటలే:

1. నా హృదయపు కోవెలలో నా బంగరు లోగిలిలో (ఇద్దరమ్మాయిలు) ...

2. ఎక్కడో దూరాన కూర్చున్నావూ, ఇక్కడి మా తలరాతలు రాస్తున్నావూ (దేవుడమ్మ)...

ఇప్పటికీ ఈ పాటలంటే అమితమైన ఇష్టం. విన్న ప్రతిసారీ "బుచ్చిరెడ్డిపాళెం" లో ఊహ తెలిసిన నాటి  ఆనందమైన ఆ రోజుల్లోకెళ్ళిపోతాను.

మొదటిగా నా కలెక్షన్ అని నేను "కావలి" ట్రంక్ రోడ్ నుంచి రైల్వే స్టేషన్ కి వెళ్ళే రోడ్డు మొదట్లో ఉన్న రెండు రికార్డ్ సెంటర్లకీ వెళ్ళి వాళ్ళ లిస్ట్ లో ఏరి కోరి 4 TDK (Made in Japan) క్యాసెట్టుల్లో రికార్డ్ చెయ్యించుకుని నాతో 1996 లో USA కీ తెచ్చుకున్న  అధికభాగం "బాలు" గారి పాటలే. అవన్నీ నా చిన్ననాటి పాటలే!

పై రెండు పాటలతోబాటు అప్పటి నా కలెక్షన్ లో ఇంకా:..

అమ్మ అన్నదీ ఒక కమ్మని మాటా అది ఎన్నెన్నో తెలియనీ (బుల్లెమ్మ బుల్లోడు)...

అందానికి అందానివై ఏ నాటికి నాదనవై (దత్త పుత్రుడు)...

అలకలు తీరిన కన్నులు ఏమనె ప్రియా (మా నాన్న నిర్దోషి)...

అనురాగ దేవత నీవే నా ఆమని పులకింత నీవె (ముత్తయిదువ)...

అందాల నారాణి చిరునవ్వులే చిందితే గాలి ఈల వేసింది (రాముని మించిన రాముడు)...

ఇద్దరమే మన మిద్దరమే ఇద్దరమే కొల్లేటి కొలనులో సరికొత్త అలలపై (కొల్లేటి కాపురం)...

ఇది ఎన్నడు వీడని కౌగిలి మది ఎదలను కలిపిన రాతిరి (ప్రేమ జీవులు)....

ఇదే పాటా ప్రతీ చోటా ఇలాగే పాడుకుంటానూ (పుట్టినిల్లు మెట్టినిల్లు)...

ఈ నాడు కట్టుకున్న బొమ్మరిల్లూ (పండంటి కాపురం)...

ఈ రేయి తీయనిదీ, ఈ చిరుగాలి మనసైనదీ (చిట్టి చెల్లెలు)... 

ఎన్నాళ్ళో వేచిన ఉదయం ఈనాడే ఎదురౌతుంటే(మంచి మిత్రులు)...

ఎన్నెన్నో జన్మల బంధం నీదీ నాదీ (పూజ)...

ఎడారిలో కోయిలా తెల్లారనీ రేయిలా (పంతులమ్మ)...

ఎవరికి తెలుసు చితికిన మనసు చితిగా రగులుననీ (మల్లెపువ్వు)...

ఏ దివిలో విరిసిన పారిజాతమో(కన్నెవయసు)...

ఒక జంట కలిసిన తరుణాన జేగంట మోగెను గుడిలోనా (బాబు)...

ఓ బంగరు రంగుల చిలకా పలకవే (తోటరాముడు)...

ఓ చిన్నదాన నన్ను విడిచిపోతావటె (నేనంటే నేనే)...

కలువకు చంద్రుడు ఎంతో దూరం కమలానికి సూర్యుడు మరీ దూరం (చిల్లర దేవుళ్ళు)...

కలిసే కళ్ళలోనా కురిసే పూల వానా (నోము)...

కాపురం కొత్త కాపురం ఆలుమగలు కట్టుకున్న అనురాగ గోపురం (కొత్త కాపురం)...

కురిసింది వానా నా గుండెలోనా (బుల్లెమ్మ బుల్లోడు)...

కుశలమా నీకూ కుశలమేనా మనసు నిలుపుకోలేక మరీ మరీ అడిగాను (బలిపీఠం)...

కొమ్మకొమ్మకోసన్నాయీ కోటి రాగాలు ఉన్నాయీ (గోరింటాకు)...

కొండ పైనా వెండి వానా అది గుండెల్లో కొత్త వలపు కురిపించాలీ (ఇంటి దొంగలు)...

గులాబి పువ్వై నవ్వాలి వయసు ఇలాగె మనమూ ఉండాలిలే (అన్నదమ్ముల అనుబంధం)...

చిరునవ్వుల తొలకరిలో సిరిమల్లెల చినుకులలో (చాణక్య చంద్రగుప్త)...

చీకటి వెలుగుల కౌగిటిలో చిందే కుంకుమ వన్నెలు (చీకటి వెలుగులు)...

తనివి తీరలేదే నా మనసు నిండలేదే (గూడు పుఠాణి)...

తనువా ఊహు హరిచందనమే (కధానాయకుడు)...

తొలిసారి ముద్దివ్వమందీ చెలి బుగ్గ చేమంతి మొగ్గ (ఎదురీత)...

దేవుడు చేసిన పెళ్ళి ఇదే ఆ దేవుని లీల ఇదే (పిచ్చోడి పెళ్ళి)...

దోరవయసు చిన్నది లా లా ల ల లా భలే జోరుగున్నది (దేవుడు చేసిన మనుషులు)...

నవ్వులు రువ్వే పువ్వమ్మా నీ నవ్వులు నాకూ ఇవ్వమ్మ (గాజుల కిష్టయ్య)...

నవ్వుతూ బ్రతకాలి రా తమ్ముడూ నవ్వుతూ చావాలి రా (మాయదారి మల్లిగాడు)...

నయనాలు కలిసె తొలిసారీ హృదయాలు కరిగె మలిసారీ (ఛైర్మన్ చలమయ్య)...

నాకోసమే నీవున్నది ఆకాశమే అవునన్నది (అన్నదమ్ముల సవాల్)...

నిన్ను మరచి పోవాలనీ అన్ని విడిచి వెళ్ళాలని (మంచి మనుషులు)...

నీలాలా నింగిలొ మేఘాలా తేరులొ ఆపాలా పుంతలో నీ కౌగిలింతలో (జేబుదొంగ)...

నీ పాపం పండెను నేడూ నీ భరతం పడతా చూడు (బుల్లెమ్మ బుల్లోడు)...

నీలీ మేఘమా జాలీ చూపుమా ఒక్క నిముషమాగుమా (అమ్మాయిల శపథం)...

నేనొక ప్రేమ పిపాసిని నీవొక ఆశ్రమ వాసివి (ఇంద్ర ధనుస్సు)...

ప్రణయరాగ వాహినీ చెలీ వసంత మోహినీ (మాయా మశ్చింద్ర)...

పాల రాతి మందిరానా పడతి బొమ్మ అందం (నేనూ మనిషినే)...

పూలు గుస గుస లాడేననీ సైగ చేసేననీ (శ్రీవారు మావారు)...

మన జన్మభూమీ బంగారు భూమీ పాడిపంటలతొ పసిడిరాశులతొ (పాడిపంటలు)...

మనసే జతగా పాడిందిలే తనువే లతలా ఆడిందిలే (నోము)...

మల్లెలు పూసే వెన్నెల కాసే ఈ రేయి హాయిగా (ఇంటింటి రామాయణం)...

మేడంటే మేడా కాదూ గూడంటే గూడూ కాదు (సుఖదుఃఖాలు)...

మేఘాల మీద సాగాలీ అనురాగాల రాశిని చూడాలి (దేవదాసు - కృష్ణ)...

రాధా అందించు నీ లేత పెదవి (జేబుదొంగ)...

రాశాను ప్రేమలేఖలెన్నో దాచాను ఆశలన్ని నీలొ (శ్రీదేవి)...

సిరిమల్లె నీవె విరిజల్లు కావె (పంతులమ్మ)...

సిరిమల్లె పువ్వల్లె నవ్వు చిన్నారి పాపల్లె నవ్వూ (జ్యోతి)...

సిన్ని ఓ సిన్నీ ఓ సన్న జాజుల సిన్నీ (జీవన జ్యోతి)...

సెలయేటి గల గలా చిరుగాలి కిల కిలా (తులసి)...

"బాలు" గారి పాటలతో నాకే కాదు, నా బొమ్మలకీ విడదీయరాని "అనుబంధం". ఎప్పటికీ "బాలు" గారిపై నా అభిమానాన్ని ఆయన పాటలతో నా బొమ్మల్లో, నా బొమ్మలతో ఆయన పాటల్లో నా గుండెల్లో పదిలంగా దాచుకుంటాను...

🙏😢

"బాలు" గారి ఆశీస్సులు...

Blessings of Sri S. P. Balasubrahmanyam, Legendary Indian Singer

 

 "బాలు" గారిని కలిసి ఆయనతో ముచ్చటించిన ఆ కొద్ది క్షణాల్లో నేనేసిన ఆయన బొమ్మ పైన చిన్న "ఆటోగ్రాఫ్" అడిగితే ఏకంగా "శుభం" అంటూ పెద్ద అక్షరాల్తో "ఇంకా పెద్ద ఆశీస్సులే" ఇచ్చేశారు...

ఇంతకన్నా ఇంకేం కావాలి ఎవరికైనా!

🙏 😢

Sep 18, 2004 Chicago, USA

"దివ్య స్మృతి" కి ప్రేమతో...

Sri S. P. Balasubrahmanyam, Legendary Indian Singer

Ballpoint Pen on Paper (8.5" x 11")    

నా అభిమాన "బాలు" గారి "దివ్య స్మృతి" కి ప్రేమతో...

యావత్ భారతావనికీ తన పాటలలో స్వరమాధుర్యాన్ని జీవితాంతానికీ నిండా నింపి ఇచ్చి దివికేగిన "బాలు" గారు తెలుగు వాడిగా, మన వాడిగా పుట్టటం, "తెలుగు" తల్లికి ఎప్పుడో గంధర్వులిచ్చి తరించిన "దివ్య వరం".

తెలుగు పాటకే కాదు, తెలుగు మాటకూ, మాట నడవడికకూ వన్నె, గౌరవం తెచ్చిన స్వరం, వ్యక్తిత్వం "బాలు" గారిది.  సంగీతంతో గళం కలిపి లయబద్ధంగా చేసే స్వరవిన్యాసంలో, అక్షర ఉచ్ఛారణలో స్పష్టత తోబాటు, ప్రతి పదానికీ 'భావం', 'అనుభూతి' రెండూ జోడించి, పాడిన ప్రతి పాటకీ జీవం పోశారు మన "బాలు" గారు.

ఈ గాలీ, ఈ నేలా, ఈ ఊరూ, సెలయేరూ, "బాలు" గారిని కన్న ఈ తెలుగు నేలా, తెలుగు భాషా ఉన్నంత కాలం ఆ స్వరం వినబడుతూనే ఉంటుంది, అమృతాలొలికిస్తూనే ఉంటుంది.

కళాకారుడు వెళ్తూ ఇక్కడే వదలి వెళ్ళే ఆ కళ ఆనవాళ్లలో ఆ ఆత్మ ఎప్పటికీ సజీవంగానే ఉంటుంది. అందుకేనేమో (కళాకారుడి) కళకి మరణం లేదు అంటారు.

నా బొమ్మలన్నింటిలోనూ "బాలు" గారి స్వరం మిళితమై ఉంటుంది. ఈ బొమ్మలోని ప్రతి గీతలోనూ ఒదిగిన నా "మనసు తడి" తో బాటు "బాలు" గారి "సుమధుర స్వరమూ" దాగి ఉంది.

అంతటి మహానుభావుడు "బాలు" గారి "దివ్య స్మృతి" కి ప్రేమతో, భక్తితో ఈ చిత్రాన్ని సమర్పించుకుంటూ...

గత నలభై రోజులుగా "బాలు" గారు కోలుకుని నవ్వుతూ రావాలని 

ఆశిస్తూ తపించిపోయిన హృదయాలెన్నో...

మనల్ని వీడి దివికేగిన ఈరోజు బాధతో బరువెక్కిన గుండెలు ఇంకెన్నో...

కంట తడి పెట్టి చెమర్చిన కళ్ళు మరెన్నో...

తడిసి ముద్ద అయిన అభిమానుల మనసులు ఎన్నెన్నో...

"బాలు" గారిని అభిమానించే "ప్రతి మనసు" కీ

నా అభిమాన "బాలు" గారి "దివ్య స్మృతి" కి ప్రేమతో

అంకిత భావంతో గీసిన

ఈ చిత్రం అంకితం!

🙏😢

~~~  ~~~ ~~~ 

"బాలు" గారితో, Chicago, USA, Sep 18, 2004

నా అభిమాన గాయకుడు "బాలు" గారిని ప్రత్యక్షంగా చూడటం జీవితంలో ఒక్కసారే Chicago లో వెళ్ళిన 3 గంటల Music Concert లో కలిగింది. కలవటానికి ఎవ్వరికీ అనుమతిలేని ఆ సాయంత్రం, నేను గీసిన "బాలు" గారి బొమ్మ, జయలక్ష్మి చూపిన చొరవతో నన్ను ఆయన దరి చేర్చింది. "బాలు" గారితో అలా ఓ పది నిమిషాలు గడపగలగటం నా జీవితంలో కలిగిన అదృష్టంగా, ఆ క్షణాలు మిగిల్చిన అనుభూతుల్ని "గొప్ప వరం" గా ఎప్పుడూ భావిస్తూనే ఉన్నాను, ఉంటాను...

నిన్న గాక మొన్నే "బాలు" గారి పుట్టినరోజని ఆనందం FB లో పంచుకున్నా...

మన అభిమాన "బాలు" గారినీ, ఆ మధుర క్షణాల్నీ మళ్ళీ తలచుకుంటూ....

There goes away, a piece of my heart from (ho)me!

Day-1 with my "heart" in my hands, Urbana, IL, USA 

"Bhuvan?"

"Yeah"
"Can you come down for a sec? It's opinion time and I need your opinion."

"Ok"

"How is it?"

"It's good."

"Just good?"

"Very good!"

Last few years, I have been seeking Bhuvan's opinion on every single painting I worked on. Oftentimes he either says 'good' or 'very-good'. Sometimes, he even identifies areas of improvements. He has been my first critic, the very first person to see most of my completed Art works.

Bhuvan has never been away from me for more than a couple of weeks. It happened only once when he went to India on vacation with his mom and brother Rithvik. That was almost 10 years ago when he was little. I was asking him the other day if he ever was away from me for few days except his trip to India that I could not join. He reminded me his one-week school-trip to Washington D.C. in his 9th grade. Of course, that was another instance.

Bhuvan is a grown-up kid now, and goes all the way to Univ. of Michigan, Ann Arbor, MI, far away from (ho)me for his undergrad. I suddenly feel void in my life. I really don’t know how I lived before Bhuvan came into my life with a smile. When he smiled every single time I took him into my hands, on day-one in the hospital, I felt like my Dad came back into my life. His very first daycare caretaker “Susan” always used to say to me, “He is so cute, I don’t want him to grow up.”. I said the same to myself many times, year after year, every single year as he was growing up.

Time flies faster than we think, it flew-by very fast with Bhuvan in my life. It's only like yesterday that I was driving him to Kumon classes, RSM classes, FLL Robotics, Sunday classes at MIT, Soccer games, Basketball games, Ultimate Frisbee games, Tennis plays, daily Karate classes for 7 years until he got his black-belt, Swimming classes, Swimming meets, Piano classes, Violin classes, Sunday Prajna classes, Art classes, numerous birthday parties, Sleepovers, Hindu temples, cultural events and competitions he participated, events we attended, every family-trip we made in the past 17 years, and the list goes on. My evenings and weekends, last 17 years were mostly filled with him and his classes.

Now, suddenly new questions: "How am I going to live?" and "What am I going to do?" pop up in my mind, making me go blank. I was always hoping he would go to a college close to where we live, definitely not hundreds and hundreds of miles away. On one side I feel happy that Bhuvan chose one of the finest universities in the country and in the world. On the other half, I go unhappy as I miss him already. I knew this day arrives one day, but it arrived faster than I thought it would. It's been only two days since we dropped him off at his college. I am missing my heart already.

Whenever I say, "Bhuvan, you are my best friend.", he just nods his head. A follow-up saying, "Bhuvan, I am your best friend.", he simply smiles. That smile Bhuvan gives me is the same smile he gave me on day-one when he arrived in my life. The same smile that keeps me alive even when he stays away from (ho)me.

"Bhuvan, I left a piece of my heart in your college campus."

"I will collect it when you bring it back home with you once you finish your college."

"I am always your best friend."

"Give me that smile again..."

"Miss you!"

"Love you!"

- Your Best Friend

       ~ ~ ~ ~ ~

 

“Children make you want to start life over.” ~ Muhammad Ali

Bhuvan at his best, any sport he plays

His dream starts @ UMich, Michigan, USA

With my best friend in my life...@ UMich, Aug 29, 2020

బామ్మ...

బామ్మ (1993, దామరమడుగు)  

 

"అయ్యా...నాకేమైన ఉత్తరం వచ్చిందా?"

అటుగా వెళ్తున్న పోస్ట్ మ్యాన్ ని చూసి వాకిట్లో మెట్లపైన కూచుని, రోజూ ఆ సమయానికి అటు వస్తూ పోతూ ఉండే పిల్లా పెద్దని పరికిస్తూ, ప్రశ్నిస్తూ ఉండే  బామ్మ ప్రశ్న.

"లేదు బామ్మా" అంటూ చేతిలో ఉత్తరాల కట్ట సర్దుకుంటూ వెళ్లిపోయిన పోస్ట్ మ్యాన్.

మరుసటిరోజూ అదేవేళకి మళ్ళీ వాకిట్లో బామ్మ. ఇల్లు దాటి ముందుకి పోబోతున్న పోస్ట్ మ్యాన్ ని ఆపి  మళ్ళీ ప్రశ్న.

"అయ్యా...మా అబ్బాయి గిరి లండన్ లో ఉన్నాడు, నాకేమైనా జాబు రాశాడా?"

"అబ్బా....ఈమెకి లండన్ నుంచి రావాలయ్యా ఉత్తరం...ఏం లేవు పో బామ్మా." ఈసారి ఆ సమాధానంలో కొంచెం విసుగూ, వెటకారం.

ఆ మరుసటిరోజు...అదేవేళకి...ఈసారి బామ్మ వాకిట్లో కూచుని లేదు, ఇంట్లో లోపల ఏదో పనిలో ఉండగా మెట్లెక్కి, వరండా దాటి లోపలికొచ్చి, తలుపు దగ్గర నిలబడి, "బామ్మా..." అన్న పిలుపు.

ఆ పిలుపు పోస్ట్ మ్యాన్ దే.

పిలిచిన కాసేపటికి నిదానంగా "ఏయ్యా" అంటూ కళ్ళజోడు సరిజేసుకుంటూ వచ్చిన బామ్మతో పోస్ట్ మ్యాన్...

"ఇదుగో బామ్మా, నీకు ఉత్తరం వచ్చింది, ఆ...లండన్ నుంచే బామ్మా, నీ గిరి దగ్గరి నుంచే" అంటూ చేతిలో ఉత్తరం పెట్టిన పోస్ట్ మ్యాన్ తో...

"నేంజెప్పలా...మా గిరి లండన్ లో ఉండాడని...నీకంతా ఎకసెకం నేనంటే." అంటూ ఉత్తరం తీసుకున్న బామ్మ.

"లేదులే బామ్మా" అంటూ ఉత్తరాల కట్ట సర్దుకుంటూ మెట్లు దిగి వెళుతున్న పోస్ట్ మ్యాన్...

ఆ క్షణం అక్కడలేకున్నా ఆ "బామ్మ" పసిమనసెంత ఆనందంతో నిండిపోయి ఉబ్బితబ్బిబ్బయ్యి ఉంటుందో ఆ బామ్మ ప్రేమని పొందిన ఆమె ముద్దుల మనవడు "గిరి" ఊహించగలడు.

తొమ్మిదేళ్ళ వయసు లో 5 వ క్లాస్ నుంచీ హాస్టల్స్ లోనే ఉంటూ గిరి చదువంతా ఇంటికి దూరంగానే సాగింది. చదువయ్యాక జాబు కోసం హైదరాబాదు ప్రయాణం. మూడు నెలల్లోనే మొదటి జాబు, మళ్ళీ కొత్త జాబు బొంబాయి లో, అట్నుంచి అటే జాబు పని మీద 3 నెలలు లండన్ పయనం. "అప్పుడప్పుడూ దామరమడుగులో బామ్మ కి ఉత్తరం రాస్తుండు" అని 5 వ క్లాస్ లో నాన్న రాసిన ఉత్తరాల్లో ని మాటలు చదువు ముగిసి జాబ్ లో చేరినా తూ...చ...తప్పకుండా పాటిస్తూ వచ్చిన గిరి.

ఆ "బామ్మ" ముద్దుల మనవడు "గిరి" ని నేనే. నన్ను ప్రాణంకన్నా ఎక్కువగా ప్రేమించి, తన జీవితం అంతా మాకోసమే మాతోనే ఉండి, నేను దగ్గరలేకుండానే కనుమూసి మా నాన్నను చేరుకుంది "నా బామ్మ"!

నేను పూర్తిగా తెలుగులో తన కళ్ళకి కట్టినట్టు లండన్ వైభవాలూ, విశేషాలూ వివరిస్తూ రాసిన ఆ ఉత్త్రరం ని, పాతదై, ముందూ వెనుకా చాలా పేజీలు పోయి, ఒక్కొక్క పేజీ చిరిగిపోతూ వస్తున్న తన మహాభారతం పుస్తకంలో మా దామరమడుగు ఇంట్లో రేడియో టెబుల్ డ్రాయర్ లో పెట్టుకుని అప్పుడప్పుడూ చదువుకుంటూనే ఉండేది "బామ్మ".

బామ్మకి తెలుగు చదవటం రాయటం బాగా వచ్చు, నిదానంగా అక్షరాలు తప్పుల్లేకుండా గుండ్రంగా రాసేది.. రామాయణం, మహాభారతం వంటి పెద్ద ఇంతింత లావు పుస్తకాలు ఉండేవి. ఇంగ్లీష్ లో P.R.C అన్న మూడు అక్షరాల్ని మాత్రమే చదవగలదు. మరే అక్షరమూ గుర్తుపట్టటం రాదు, నేర్చుకోలేక కాదు. ఈ లోకంలోనే తనకి అత్యంత ఇష్టమైన మా నాన్న "పి.రామచంద్రయ్య" తన షార్ట్ నేమ్ రాస్తే P.R.C అనే రాసేవాడు. ఆ మూడు ఇంగ్లిష్ అక్షరాల్నే బామ్మ ఇష్టపడింది.

నేటికి సరిగ్గా 26 సంవత్సరాల క్రితం నా మొదటి విదేశీయానం. ఆగస్ట్ 15, 1994, బోంబే టు లండన్.

"బామ్మ" ని గుర్తుచేసుకుంటూ...

నిండా కన్నీళ్ళు నిండిన కళ్లతో...

మళ్ళీ చాలా సంవత్సరాల తర్వాత...

"బామ్మ" కి ప్రేమతో...

- నీ "గోవర్ధన" గిరి

బామ్మతో నేనూ, అన్న (1993, కావలి)

London, 1994

London, 1994

నవ్వుల పువ్వుల వెన్నెల...

Portrait of Chi. Karronya Katrynn 

Watercolors on Paper (12" x 16")

నవ్వుల పువ్వుల వెన్నెలా...

వెన్నెల నవ్వుల పువ్వులా...

పువ్వుల వెన్నెల నవ్వులా...

ఈ "చిన్నారి" కి "పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు"!

Happy Birthday Chi. Karronya!

I believe this painting unquestionably moved me one step up in both Watercolor painting and Portrait painting. It was very challenging to capture the beautiful smile of Chi. Karronya as beautiful as it was.

I am extremely happy with my efforts. Of course, best efforts give best results. I always used to say 'my best is yet to come`. I can now proudly say, "one of my best has come".

Happy Painting! Happy Memories!!

"Be at your best, beat your best."

- Giri Pottepalem

Details 
Title: నవ్వుల పువ్వుల వెన్నెల...

Inspiration: Talented Dancer & Telugu Actress Karronya Katrynn
Mediums: Watercolors
Size: 12" x 16" (30.5 cm x 40.5 cm)

Surface: Fabriano extra-white Watercolor Paper, Cold Press, 140 LB

Day 10 of 10 - The Divinity of Art...

"The Divinity of Art"
Raynolds Ballpoint pen on Paper (8" x 10")   

"Divine" in Art is quite common, and goes back all the way to the oldest art-age of humans discovered till date. Every Artist at some time or other touches "divinity" in his/her own art work. The word "Divine" I am using here has got nothing to do with a religion or belief. It's rather a force, a force of faith or trust. The faith of an Artist that goes into Art is what that makes it "Divine" and "Special". Of course, Art itself is a "divine ability of creativity", neither given to all nor given equally to those given to.

Back to 1992...

I consider this drawing as Divine Art of all my Art works. It has been divine for me because it was reproduced based on my Dad's Sita-Rama drawing. With minor changes, I made it to look like Radha-Krishna. Again, nothing to do with religion for my use of the word "Divine" here for this Art work.

I grew up looking at an amazingly beautiful Indian Ink drawing of "Rama and Sita" by my Dad done before even I was born, when he was doing his Bachelor of Education (B.Ed.) degree in "Vijaya Teachers College, Bangalore". It was done for his college magazine's cover page. The framed original Indian Ink drawing was placed in the holy Pooja room at our newly built home in my village "Damaramadugu", Nellore, India. So, it got a special holy stature by the place it was put in with all the divine energies around it. I always wanted to draw that but wasn't dared enough to try it out until 1992.

Just the thought of reproducing my Dad's drawing itself was "Divine" for me. The kind of very soft, and divinely flowing lines, each line done with utmost divine skill & care was pushing me away from the thought of reproducing it for a longtime. But, I think, the day when I did it, on my stay at our home in Kavali, after I recovered from a viral infection sickness I went through, some "divine force" finally drove me with my attempt to finally make it.

I did this with the powerful tool at that time I had in my art tool-kit, "Raynolds" Ballpoint pen. I was a big fan of that ballpoint pen for it's unique quality of sharp, consistent & smooth flow of ink flowing through the rolling ball, simple & cute design, good quality material, and the perfect hand-grip that brand offered when it came out in Indian market. It was little bit expensive but was affordable for anyone. That was the finest of the finest ballpoint pens of that time.

I finished this drawing in one sitting. I can't imagine myself doing that now. All kinds of faith I had put into my sincere attempt, and all kinds of respect I had for my Dad's original drawing, had granted me the "divine force" to do this. I could feel all the divinity at that time while I was doing it. Now, when I think through it, I can rediscover all that divinity in it.

I firmly believe that Art is a gift in my life. It was the gift that God had given to my Dad, and my Dad passed it on to me. By using it, I feel that I am only continuing what his life-span did not permit him to do. It is with great respects for my Dad, I carry his soul with my soul in my Art.

Every piece of my Art has a piece of my heart in it.

~ ~ ~ ~ *** ~ ~ ~ ~

When I accepted the challenge on Facebook, I felt like posting my initial paintings done during my exploration of painting world that were never-seen-on-facebook. As I started to look back by selecting, a painting a day, my (he)art started letting the memories of each come out into my writings. I certainly enjoyed doing this series, which I don't think I can ever repeat. I'd say more than I did it, I felt it and enjoyed it. Feeling and enjoying is more important than doing anything.

When I look back into my Art, there were all kinds of feelings including several instances of frustrations, many joyful, some sadful, few proudful, a bit laughful, and even tearful moments. But, one thing that kept me going was my passion.

Keep your passion alive, and it gives you a life truly fulfilled, and fully-filled!

Thanks to all who read my heart and shared their invaluable feelings with me by all means!

Day 9 of 10 - KAPIL DEV(IL)...

Kapil Dev - 1987
Poster colors on Paper (8" x 10")     

Kapil Dev Nihankj - one of India's finest Cricketers of all-time, led the Indian Team to win its first World Cup in 1983. A passionate, stylish, and talented Cricket player, he always played with the spirit of winning for the Country. He was my favorite Cricketer since my 5th class until he retired in 1994.

Got introduced in School...

I have had many memories of Cricket game from the days of listening radio commentary to watching live matches on TV. In our school, one of the cooks in the kitchen was our source for Cricket scores. We used to hang around a window in our recess time while he was cutting vegetables with his transistor radio on inside the kitchen. We got introduced to Cricket in our school at the age of 9 by playing. Our school had nice & big grounds, and all the Cricket equipment. Gavaskar and Kapil Dev were the two super-heroes of the Indian Cricket at that time.

My memories of Kapil Dev...

In my Intermediate in Vijayawada, once I went with my friends to watch "Deodhar Trophy" one-day match between North and South. Kapil Dev was supposed to be playing on that day for North, but due to some reason he couldn't make it. We were bit disappointed. Roger Binny entertained the crowd with his batting and bowling. I missed the only chance I got to watch him play on the Cricket grounds.

On my first overseas trip to London in 1994 on a TCS project, I was super thrilled to spend a day in "Tunbridge Wells" - a small and beautiful town, one hour from London. That was the place where Kapil Dev created a history, played an unforgettable innings with his unbeaten 175 which lifted India’s team spirits and kept India alive in the World Cup. Unfortunately, his batting on that day was not live-telecasted as BBC cameras were on strike.

A great all-time Cricketer, Kapil was named "Indian Cricketer of the Century". I bought the book "World of Kapil Dev" by Kapil and his wife Romi Dev, came out in the market soon after he retired holding the world record of most number of wickets in Test matches surpassing Richard Hadlee. I still have it with me. I also have a "Thums Up Flip Book", when flipped pages one side rapidly shows Kapil's bowling in action. Flipped the other way, shows Kapil drinking "Thumbs Up" drink and showing his  thumbs up at the end.

Back to 1987...

The initial days of my watercolor exploration with Camel Poster colors is clearly visible in this one of my very first paintings done in 2nd year Engineering in Vijayawada. This painting was based on an Ad printed in Sports Weekly. I think the Ad was for a shaving cream and so he is seen with a towel on shoulders. I was so accurate at portraits in pencil and ballpoint-pen by then already. This was the first portrait in Watercolors which gave me some level of self-confidence that I could also paint portraits.

Later, I added India map and his name - KAPIL DEV. My classmate Bhanu Murthy - a hardcore fan of Kapil came up with several captions when he saw this, I chose Kapil Devil and extended the name by adding (IL).

"Kapil Dev" was the first of a sportsmen I did a portrait. I also did fast sketches of Ravi Shastri and Tendulkar.

This painting in my Art portfolio always takes me back to my school and college days of playing Cricket. I was a good medium pace bowler, bowling with good line and length. I did introduce Cricket to both of my Sons, Rithvik and Bhuvan at young age of 8 and 6. I brought a pair of bats, wickets, gloves and balls from India. Weekends, three of us used to go to grounds to play Cricket, Soccer and Baseball. We also used to play on our driveway with tennis balls. Both are good at sports, picked up Cricket in no time. Rithvik is very stylish at batting, Bhuvan is a very fine bowler & batsman.

Cricket is a nice sport, 2nd widely followed and watched sport in the world, after Soccer.

Still, America ignores it ;)

Day 8 of 10 - Simple, Special and Beautiful...

Simple, Special and Beautiful
Pencil on Paper (5" x 7")     

Back to 1988...

స్వర్ణకమలం - కాలేజి రోజుల్లో నన్ను అమితంగా ప్రభావితం చేసిన సినిమా. ఇప్పటికి ఎన్ని సార్లు చూశానో నాకే తెలీదు. "భానుప్రియ" పాత్రని "కళాతపస్వి శ్రీ కె.విశ్వనాథ్" గారు మలచి, తీర్చిదిద్దిన తీరు, దానికి సరిగ్గా తగ్గట్టు ఆమె చూపించిన అభినయం "స్వర్ణకమలం" అనే ఓ గొప్ప తెలుగు పదానికి నిండు రూపాన్నిచాయి. ఏ తెలుగు డిక్షనరీ లోనైనా ఈ పదానికి విడమరిచి మరీ అర్ధం చెప్పాలంటే ఈ సినిమాలో ఈ పాత్రని చూసి అర్ధం చేసుకోవాల్సిందే అన్నంతగా ఆ పాత్రని పోషించి, దానికి జీవం పోసి, ఆ పాత్రని ఎప్పటికీ సజీవం చేసిన నాటి మంచి నటీమణి, అంతకి మించిన మంచి నర్తకి "భానుప్రియ".

నా బొమ్మల్లో ఇప్పటికీ "భానుప్రియ" దే అగ్రస్థానం. దాదాపు 25 పోర్ట్రెయిట్స్ దాకా వేశాను. నా బొమ్మల్లో భరతనాట్యం మీద నా ఆసక్తి కి బీజం "సాగరసంగమం". ఆ మూవీ చూశాక, అప్పట్లో ఆ సినిమాలో "కమలహాసన్" డ్యాన్స్ స్టిల్స్ ప్రతిదీ పెన్సిల్ తో వేశాను. అలా నా బొమ్మల్లో డ్యాన్స్ కి "సాగరసంగమం" సినిమా బీజం అయితే, అది మొలకెత్తి చిగురించి ఎదిగింది మాత్రం "స్వర్ణకమలం" తోనే.

అలానే ఇప్పటిదాకా ఒక సబ్జెక్ట్ మీద ఎక్కువగా పెయింటింగ్స్ వేసింది ఏదీ అంటే అది "భరతనాట్యం". "నాట్యాంజలి" అని మొదలెట్టి 1,2,3...12...21...అని ఇలా లెక్కపెట్టుకుంటూ పోతూ, ఎక్కడో లెక్క తప్పి, లెక్క పెట్టటమే మానేశాను. బహుశా అన్నీకలిపి ఓ యాభై పైనే వేసుంటానేమో ఇప్పటిదాకా ఈ సబ్జెక్ట్ మీదే. ఈ సబ్జెక్ట్ కి స్ఫూర్తి కూడా అలనాటి నటి "భానుప్రియే"!

"భానుప్రియ" ని ఎప్పుడు TV లో చూసినా నువ్వే గుర్తొస్తావ్ గిరీ అని ఇప్పటికీ కొందరు ఫ్రెండ్స్ అంటూనే ఉంటారు. అసలు "భానుప్రియ" ఎవరో తెలీకుండా, ఆమె సినిమా చూడకుండానే ఆమెకి అభిమానినయ్యాను.

Back to few more years, 1984...

"ఆంధ్ర లోయోలా, విజయవాడ" లో ఇంటర్మీడియట్ రోజులు..."నీలాచలం" అని ఒక ఫ్రెండ్ Bi.P.C. గ్రూపు, "తాడికొండ రెసిడెన్షియల్ స్కూల్" నుంచి, అందుకేనేమో సహజంగా "కొడిగెనహళ్ళి రెసిడెన్షియల్ స్కూల్  నుంచి మా బ్యాచ్ లో ఉన్న మా ముగ్గురితోనే ఎక్కువగా సావాసం చేశాడు. చాలా సౌమ్యుడూ, నెమ్మదస్తుడూ. హాస్టల్లో ఎప్పుడూ మాతోనే మసలేవాడు. నన్ను `గిరిధర్` అని పిలిచే అతి కొద్ది ఫ్రెండ్స్ లో అతనూ ఒకడు. నేనేసే బొమ్మలు చూసి బాగ మెచ్చుకునేవాడు, నీలాచలం మాటలు నాకిప్పటికీ గుర్తే. "గిరిధర్ , నువ్వు `సితార` సినిమా చూడాలి, అందులో "భానుప్రియ" అని కొత్తనటి, ఆమె కళ్ళు చాలా అందంగా ఉంటాయి, కళ్ళతోనే యాక్ట్ చేస్తుంది. మంచి డ్యాన్సర్ కూడా. నువ్వు ఆసినిమా చూస్తే తప్పకుండా ఇష్టపడతావు, ఆమె బొమ్మలు చాలా గీస్తావు." అని ఎప్పుడూ నా పక్కన భుజం మీద చెయ్యేసి నడుస్తూ అంటూనే ఉండేవాడు. అలా అతను అనేకసార్లు చెప్పీ చెప్పీ, తర్వాత `సితార` ఫొటోలు పత్రికల్లో చూసి, నీలాచలం చెప్పేది నిజమేనా అనుకున్నాను.

కానీ "నీలాచలం" నన్ను చూడమంటూ పదే పదే చెప్పిన `సితార` సినిమా చూసే అవకాశం చాలా సంవత్సరాలదాకా రాలేదు. అప్పట్లో ఆ సినిమా చాలారోజులు ఆడి సెన్సేషన్ సృష్టించి థియేటర్స్ లోనుంచి వెళ్ళిపోయింది. తర్వాత వచ్చిన "ప్రేమించు పెళ్ళాడు" సినిమా నాకెంతో నచ్చింది. అదే నేను చూసిన "భానుప్రియ" మొదటి సినిమా. సితార ఫొటోల్లో చూసి నేననుకున్న సింప్లిసిటీ ఈ సినిమాలోనూ కనిపించింది. అందులో "భానుప్రియ" కళ్ళతోనే చేసిన అభినయం, నృత్యాలూ చూసి "సింపుల్"  గా అభిమానినయ్యాను. తర్వాత వచ్చిన "అన్వేషణ" కూడా ఒక సంచలనం క్రియేట్ చేసింది.  ఆ సినిమాలో డైరెక్టర్ వంశీ గారు చాలా ఫ్రేముల్లో కళ్ళతోనే అభినయం చేయించారు. కమర్షియల్ సినిమాలో గ్లామరస్ గా అనిపించింది. "విజేత" లోనూ బాగా నచ్చింది. "ఆలాపన" లో ఒక పాటకి చేసిన నృత్యం ఎప్పటికీ మరచిపోలేను. "మంచిమనసులు" సినిమాలోనూ ఒక పాటలో ఎంతో హృద్యంగా  చేసిన నాట్యం ఎప్పుడు చూసినా నన్ను కదిలిస్తూనే ఉంటుంది.

తర్వాత వచ్చిన "స్వర్ణకమలం" అయితే ఇక ఇంతకన్నా "భానుప్రియ" కి గొప్ప సినిమా రాదేమో అన్నంతగా నన్నూ నా బొమ్మల లోకాన్నీ ఆకట్టుకునేసింది. పేపర్స్ లో వచ్చిన డ్యాన్స్ స్టిల్స్ కట్ చేసి పెట్టుకున్నాను, బొమ్మలు వెయ్యటంకోసం. చికాగో లో ఉన్నపుడు ATA Conference లో నా Art Works 5 display చేస్తే, అందులో "స్వర్ణకమలం" లోని ఓ డ్యాన్స్ స్టిల్ ని పెన్సిల్ తో వేసిన బొమ్మ చాలా నచ్చింది, కొనుక్కుంటాను అంటూ నాకొచ్చిన ఫోన్ కాల్ ఎప్పటికీ మర్చిపోలేని ఆనందం. "స్వర్ణకమలం" లో "భానుప్రియ" డ్యాన్స్ స్టిల్స్ చాలా వేశాను. ఇంకా చాలా ఉన్నాయి, వెయ్యాలి, వేస్తాను.

వికీపీడియా లో "భానుప్రియ" ప్రొఫైల్ పేజి లో ఇప్పటికీ నేను వేసిన డ్రాయింగ్స్ ఉన్నాయి. వికీపీడియా  "స్వర్ణకమలం" పేజి లోనూ నేనేసిన బొమ్మ ఒకటి ఇప్పటికీ ఉంది. గూగుల్ లో ఎవరైనా సెర్ఛ్ చేసినా బహుశా నేను వేసిన బొమ్మలే ఎక్కువగా కనిపించొచ్చు. ఆ మధ్య ఒకసారి TV9 చూస్తున్నపుడు "భానుప్రియ" చెల్లెలు "శాంతిప్రియ" పై ఏదో ప్రోగ్రాం వస్తూ చూపించిన కొన్ని ఫొటోల్లో నేనేసిన "భానుప్రియ" బాల్ పాయింట్ పెన్ స్కెచ్ చూసి చాలా థ్రిల్లింగ్ అయ్యాను.

"భానుప్రియ" కనపడకుండా నా బొమ్మలలోకం లేదు, నా బొమ్మలు చెప్పే కబుర్లు పూర్తి కావు. అలా "భానుప్రియ" నా బొమ్మల్లో అప్పుడూ, ఇప్పుడూ, ఎప్పుడూ సింపుల్, స్పెషల్ అండ్ బ్యూటిఫుల్ గానే మిగిలి ఉంది, ఉంటుంది...

Check the following links:

https://en.wikipedia.org/wiki/Bhanupriya

https://en.wikipedia.org/wiki/Swarnakamalam

https://soul-on-canvas.blogspot.com/2015/11/proud-moments.html

Day 6 of 10 - Every art-work has a story to tell...

Portrait of Prime Minister of India - Indira Gandhi
Ballpoint Pen on Paper (8" x 10")     

It was only two years I went to this college for my Intermediate (+2) with Maths, Physics, Chemistry as core subjects, English and Sanskrit as language subjects. There was another subject that no school or college was offering, but I was enrolling myself into it wherever I went, Art. ;)

Back to 1985...

Andhra Loyola Collge, Vijayawada

A beautiful campus just beneath Gunadala Mary Matha hills, with greenery everywhere, the best college buildings with best class rooms, best labs, playgrounds, library and best hostels with single rooms for every hostler who could get admission. Getting admission in the college was hard, believe me, getting admission into hostel was even harder, at least for me. Even colleges in USA as on today do not have this kind of dormitory rooms for undergraduate students. The oval shaped 3-story hostel buildings had all kinds of facilities, with center gardens, best dining halls with the best Andhra meals and breakfast. You name anything required for a college student, Andhra Loyola College provided the best of it in there.

With best lecturers, in fact, many of them were the authors of prescribed English medium text books of Maths, Physics, Chemistry, Biology and Zoology, the college offered the best campus experience for the students. Of course, it was expensive to afford for middle class families. But my Mom supported me with her little salary she was making by working as a clerk in Girls High School, Kavali. More than half of her salary was going just for my monthly hostel bill.

Along with all the best academics and facilities, the discipline there was also the best. All Christian Fathers were in the management with some in teaching as well. No Christian Father or Brother would speak Telugu in there. Half of the students were coming in from Hindi and English speaking families. Getting in there coming from one of the two best schools in the state, the pressure to get perfect scores in Maths, Physics and Chemistry was there always on three of us from our school who made into the college. Coming from 10 years of Telugu medium into English medium was an added pressure. One can easily imagine the pressure on a 15 year old kid in there ;)

My new friend easing off all that pressure - Ballpoint Pen

My Art has memories in Andhra Loyola College campus. My drawings got matured with my age, the accuracy of lines, and their sharpness improved a lot as I kept doing it in my Gogineni hostel room number 34 (first year) and 210 (second year).

I took one step further in drawing, moving up from pencil to work with my new friend - Ballpoint pen. Drawing with Ballpoint pen was more challenging for the obvious fact that nothing could be erased. So, I had to be more accurate with every line of details. I started to get better at it attempt after attempt.

Smt. Indira Priyadarshini Gandhi, Prime Minister of India

The drawing I share today was done a couple of months after Prime Minister of India, Smt. Indira Gandhi got assassinated. I was in the hostel when it happened. Vijayawada went on a high alert as the city had considerable number of Sikhs living in. We had one Sikh student in our hostel and he was safely put in an unknown place for few days by our college management. The situation was that bad.

After that unfortunate incident Indira Gandhi's picture was on every India's magazine cover page for few months. I did this when came home in Kavali for Sankranthi vacation. "News Week" weekly magazine's cover page was my reference. While I recollect my memories of this Art work, I must also recollect a memory that is very hard to detach from this portrait in my mind.

Teared into pieces

I was very happy with the outcome of this portrait. First time I experimented with two colors of ballpoint pens. For Artists it is very hard to repeat the same art work once done up to self-satisfaction. But, I did repeat this portrait of Indira Gandhi, the very next day. The reason to do again, my uncle Praja (Prabhakar Jaladanki) was so impressed looking at it and asked me to give it away to "Pendem Soda Factory" shop owner who owned a family business in Kavali and was a strong follower of Nehru's family. He said, if I give it away to him he would frame and hang it in his shop, and my Art work would get exposure to the whole town of people. I was actually very thrilled by that idea, imagining myArt work would become talk-of-the-town. But, I did not want to give it away. So, I started a new one, bigger, better, and on a better paper.

I finished outline with pencil and started doing ballpoint pen work. It was coming out 100% more better than this. It was halfway done and was on my way to finish. Then my brother came home, along with him came one of his friends. He was a guy who would say he could do anything under the Sun. After few minutes of chatting with them, I stepped inside into another room to grab something. I came back in 2 minutes and was shocked to see what my half-finished Art work went through. నాకు ఏడుపొక్కటే తక్కువ. He finished the remaining lower half of the face in that 2 minutes while I was away from it, and showed me saying- "ఏం గిరీ ఎట్టేశా చూడు, నీ అంత టైం పట్టదులే నాకు బొమ్మెయటానికి". I went into a sudden depression looking at it, several hours of my hard but joyful efforts went in vain. It took few days for me recover from that.

Then I never bothered myself to make another attempt. I did not even want to be talk-of-the-town. That short-lived little dream in myself to become talk-of-the-town simply vanished. Later, with tears in my eyes, I had torn the paper into pieces. My special new friend, the Ballpoint pen was lying down as it did not know how to speak up or express its own feelings.

"...because every picture has a story to tell."

~~ ~ ~ ~ * * * ~ ~ ~ ~ 

My friend goes with me wherever I go...

Piccadilly Circus - LONDON, Sep 25, 1994
Sketch pens on Paper (6" x 8")    

గుండె లోతుల్లోకి తొంగి చూసుకుంటే కొన్ని జ్ఞాపకాలెంతో మధురంగా అనిపిస్తాయి. మది వినీలాకాశంలో తేలిపోతూ, సన్నని జల్లులు కురిపించి, ఆ జల్లుల్లో మదిని తడిపి ముద్దచేసి, వెళ్తూ వెళ్తూ జ్ఞాపకాల తెమ్మెరలు  అలా వీచి మదిని సేదతీర్చి మరీ వెళ్ళిపోతుంటాయి.

Aug 15 1994, London, my first step outside India.

స్వతంత్ర రాజ్యాలుగా వెలుగొందుతూ విలసిల్లుతున్న భారత సామ్రాజ్యాన్ని దాదాపు 200 సంవత్సరాలు తమ గుప్పిట్లో పట్టిపెట్టి గిలగిలలాడించి, ఆ గుప్పిట ఒక్కటై ప్రజలంతా ఏకమై జరిపిన పోరాటాల్లో గడగడలాడి, చివరికి భరతభూమిని రెండు ముక్కలు చేసి విడిచి వెళ్ళిన బ్రిటీష్ గడ్డపై మనకి స్వాతంత్ర్యం వచ్చిన రోజే అడుగుపెడుతున్నానని భావోద్వేగాల్లో, I boarded my first plane in my life from Bombay to Londan, on a 3 month project trip for TCS, Bombay.

కానీ లండన్ లో అడుగుపెట్టాక  అణువణువూ సుందర అందాలకు క్షణక్షణమూ మది పులకరించిపోయింది. అక్కడ గడచిన, గడిపిన 3 నెలల్లో ప్రతి శని,ఆదివారం తిరిగి చూసిన ప్రదేశాలూ, ఆర్ట్ గ్యాలరీలూ నాలోని ఆర్టిస్ట్ ని మళ్ళీ తట్టిలేపాయి. బొమ్మలని నేనెప్పుడూ వీడలేదు, ఎంత బిజీగా ఉన్నా ఎప్పుడో ఒకప్పుడు కనీసం ఒక పెన్సిలో, పెన్నో పట్టుకుని గీసుకోవటం నాలో నా జీవితంలో ఆర్ట్ కి నేనిచ్చుకున్న ప్రాధాన్యం. ఏ కొత్త ప్రదేశం అయినా, అక్కడ మన మనసుకి నచ్చిన కొన్ని గురుతులతో, గడిపిన క్షణాలతో మనతో మనలో ఎప్పటికీ ఉండిపోతాయి. 

London has a special corner in my Art and in my Heart. Some of the world's finest Art galleries I visited, Art books, cards and Art material I bought in London are very special to me. Though I had no time left for my Art during those 10 to 12 weekends of my stay in London, I did few sketches including the one of Dianna, Princess of Whales which I gifted to my project-mate Deepti who joined me from TCS, Calcutta to work with me on the same project. Unfortunately, I did not take a picture of it.

This is a sketch done when I was in London based on my own photograph that I took at Piccadilly Circus, London. An Artist is connected with every small Art work of his/her own. I am no exception.

Art is my friend, goes with me wherever I go and wherever I stay...

"Connect, collect and re-collect good memories in anything and everything you do; 

anywhere and everywhere you go!"

~ Giridhar Pottepalem

Happy Painting!

Happy Memories!!

Beautiful...

"Beautiful" - Portrait of Karronya Katrynn

Ballpoint Pen on paper 8.5" x 11"

You are the Artist of your life. Paint it beautiful.

I have been trying to be more accurate lately with portraits I do. Portraits are challenging to do. In order to get it right, every minute detail needs to be done so accurately. A small inaccurate detail changes it to look very different than the actual person. Doing a portrait of a beautiful girl challenges even further. To get it as beautiful as the girl, every detail needs to be not just accurate but also beautiful.

This is again the portrait of multi-talented Telugu upcoming actress, the beautiful Karronya Katrynn. I picked Ballpoint Pen this time for doing this. I truly believe that to be a well-rounded artist one should not stick to one media.

"Every human is an artist. The dream of your life is to make beautiful art."

~ Don Miguel Ruiz

Happy Painting!

You are the Artist of your life!

Details 
Title: Beautiful...
Inspiration: Talented Dancer, Multi-talented Artist & Telugu Actress Karronya Katrynn
Mediums: Ballpoint Pen on Paper
Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Artist's Loft Sketchbook 75 LB

"దీపం - చైతన్యం"...

"దీపం - చైతన్యం"
Oil Painting on Canvas 
A repost to support India's PM call to India to "light up a candle"
as a symbol of "unity" at 9PM for 9 minutes on Apr 5, 2020.

"దీపం - చైతన్యం"

As the entire world of people are facing the toughest time in their life-time for their own survival and existence, the call that our PM Mr. Narendra Modi gave to all Indians to "light up a candle" this Sunday at 9PM for 9 minutes, makes me think. Hope my thoughts in words make others also think.

As long as an act of doing something united with good intentions doesn't harm and hurt anyone in anyway, there is ABSOLUTELY NO REASON to think in a different direction or make fun of it. The direction here for this kind of call, the second time from our PM is very clear and the direction is "FORWARD". So, let's think forward without forgetting backward...

Facebook, WhatsApp ల్లో ఈ పిలుపు మీద వచ్చిన, వస్తున్న జోకులూ, వెటకారాలు చూస్తే మనం ఎటువైపెళ్తున్నామో అర్ధం కాని పరిస్థితి. కొంత మంది రాశులూ, తిథులూ, నక్షత్రాలకూ ఈ పిలుపుని లెఖ్ఖలు కట్టి మరీ చెప్తుంటే, మరికొందరు సైన్సూ, టెక్నాలజీ, దుమారం అంటూ కొట్టిపడేస్తున్నారు. ఇవన్నీ పక్కన బెట్టి ఈ పద్ధతిని వారానికి ఒక్కసారి దేశం అంతా పాటిస్తే వచ్చే లాభం అంతా ఇంతా కాదు. కరెంట్ తోబాటు మరెన్నో కొరతల్నీ అధిగమించవచ్చు. మామూలు రోజుల్లో ఇలాంటి పిలుపుని అమలు చెయటం కష్టతరం. కానీ ఇప్పుడున్న పరిస్థితుల్లో చాలా సులభం, చాలా ఆరోగ్యకరం. అన్నిటికి మించి ప్రజల్లో చాలా చైతన్యం తెస్తుంది, ఇస్తుంది, వస్తుంది, నింపుతుంది. ఆలోచనా పెరుగుతుంది. క్లిష్ట సమయాల్లో అందర్నీ UNITE చేసి చైతన్యపరిచేవాడే నిజమైన "లీడర్".

గాంధి ఉప్పుసత్యాగ్రహాన్ని అప్పుడెందరు పరిహాసం చేశారో తెలీదు గానీ ఇప్పటి తరం తప్పకుండా  పరిహాసం పాలు చేసి నీరుకార్చొచ్చు. ఉప్పుమీద ఆగ్రహం ఏంటి అంటూ జోకులూ వెయ్యొచ్చు, డిబేట్లూ పెట్టొచ్చు. ఎందుకంటే ఇది సోషల్ మీడియా యుగం, మనమెంతో ముందుకెళ్తున్నాం, పురోగతి సాధించామని మనందరి అపోహ. సాధించాం...సైన్స్ పరంగా, టెక్నాలజీ పరంగా. కానీ జీవనపరంగా మాత్రం కానే కాదు. అప్పుడూ సోషల్ మీడియాలోనే అంతా జీవించారు. ప్రకృతితో సోషల్ అయ్యారు. మనిషీ మనిషీ కలిసి పలకరించుకుని మాట్లాడుకునే మీడియా లో బ్రతికారు. ఇప్పుడీ విపత్తు మనిషిని మళ్ళీ నిజమైన ఆనాటి సోషల్ మీడియా వైపు చూసేలా చేస్తుంది. ఇప్పుడు మనిషి జీవనం లో మార్పుకి "ఆలోచన" అనే విత్తనం వేస్తుంది. అది ఏదో ఒకరోజు మొలకెత్తక పోదు, మనషి మారకపోడు.

Olympics medals పట్టికలో ఎప్పుడూ వెనకే ఉంటాం అని మనల్ని మనమే అపహాస్యం చేసుకుంటాం, ఇప్పుడూ "కరోనా కేసుల రేసు" పట్టికలోనూ మనము వెనకే ఉన్నాం. ఉంటాం కూడ, మనల్నెవరూ కుట్రపన్ని బలవతంగా ముందుకి లాక్కెళ్లకుంటే. ఇందులో ఇంకా ఇంకా వెనకపడాలనే అందరం కోరుకుందాం. ఈ రేసులో ఎంత వెనకపడితే ఈ ప్రపంచంలో అంత ముందుకొస్తాం, అంత పైకొస్తాం. ఇంట్లో అమ్మచేతి వంట మన చేత్తో తినటం మానేసి, ఎవరో వండింది, ఎలా వండారో, ఎప్పుడు వండారో కూడా తెలీకుండా, ఎందరో ఎన్నిసార్లో వాడి సరిగా కడిగారో కూడా తెలీక, ఇదే చాలా ఫ్యాషన్, చాలా బెటర్ అని రెస్టారెంట్ లో కూర్చుని స్పూన్లు, ఫోర్కులతో  తినే (అ)నాగరికత కి అలవాటు పడిపోయాం. ఆరోగ్యకరమైన అలవాట్లు పాటించి చాలా కాలమే అయిపోయింది. ఇప్పుడు సడన్ గా లైట్లు ఆపి 9 నిమిషాలు దీపం వెలిగించండి అంటే కష్టమే. ఒకప్పుడు రోజూ ఇది పద్ధతే, ఈ పద్ధతి ఇప్పటికీ, ఎప్పటికీ మంచిదే. పాటిస్తే తప్పు లేదు, జరిగేది మంచే, మనలో నిండేది వెలుగే, వెలుగుతో వచ్చేది మార్పే, ఆ మార్పుతో వచ్చేది ముమ్మాటికీ చైతన్యమే.

ఈ పిలుపు వెనక అర్ధం సైన్సూ కాదు, మతం అంతకన్నా కాదు. దీని ముఖ్య ఉద్దేశ్యం "UNITY".

The world has united at last fighting for the same cause, but the human is still divided. The most advanced nations are all struggling to unite people on this. Previous generations of Indians had proven to the world in the past what "UNITY" means. The time has come again for this generation to teach the world how to live, and how to "truly live". There is no country on the earth better than INIDA to teach the world on "how to live".

I appreciate all who support this call understanding the cause behind, and follow it on this Sunday at 9 PM for 9 minutes. This is the respect we give to our Leader and to our Nation.

"వెలుగిచ్చే దీపం చైతన్యానికి రూపం

చీకట్లు చీలుస్తూ మార్గం చూపే దైవం"

(*This is not a post on my Art, this is a post on my thought.)

Kobe Bryant...

My Tribute to Kobe Bryant    

Everything negative - pressure, challenges - is all an opportunity for me to rise."

- Kobe Bryant (Aug 23, 1978 - Jan 26, 2020)

Star Star "Mega Star" Star...

ఈనాటి "మెగా స్టార్" ఆనాటి నా "స్టార్" బొమ్మల్లో
Pencil, Ballpoint Pen and Ink Pen on paper    

ఈనాటి "మెగా స్టార్" ఆనాటి నా "స్టార్" బొమ్మల్లో...
Those were the days, my favorite Star was also my Hero in my Arts (1984...85)

Happy Birthday to MegaStar Chiranjeevi!
Your growth is an inspiration for (m)any!!

Also, this is just a coincidence that this post is my 300th post. Happy that it's my Art of my favorite Star of all-times ;)

"బాపు" బొమ్మ...

"బాపు" బొమ్మ
Watercolors on Paper (11" x 13")

తెలుగు అమ్మాయి అంటే

అప్పుడూ ఇప్పుడూ ఎప్పుడూ

"బాపు బొమ్మ" లానే ఉండాలి...

అదే నిండైన తెలుగుదనం

అదే తెలుగు కి తీరైన అందం...

Happy Painting!

Details
Title: "బాపు" బొమ్మ...
Mediums: Watercolors on Paper
Inspiration: Talented Dancer and Telugu Actress, Karronya Katrynn

Size: 8.5" x 11" (21.5 cm x 27.9 cm)

Surface: Canson Watercolor Paper, 140 lb Cold Press

Don't just dream...

Woman with Pot
Oil on Canvas 36" x 24" (91.5 cm x 60 cm)

You must dream and put sincere efforts in making your dreams (be)come true. In fact, dreams are the best way to dissolve yourself in the process of evolving. They help renew yourself and your creativity. Also, when you dream, dream high and gauge your creations constantly to improve your talent. Having talent and not putting it into action & constant practice is equivalent to not having it all. You can always think "I can do anything". But, only by doing it, you will come to know if you "can" really do it or not.

I always say, Oil Painting has been my dream media since my childhood. As I work more and more with it, my dreams not only become true but also get bigger and go higher, setting my-own new targets and expectations up for myself. At the end of every attempt, I go through a natural process of my own evaluation. This process helps me finding mistakes. Those mistakes are nothing but opportunities of improvements that I missed and can apply in my next attempts.

When I started a sketch for this painting, I felt I had a good beginning. A good beginning can always be expected to have a good ending. My four-day journey spanning three-week-end-days with several hours of total involvement each day, along the path from the beginning to the ending of this painting, was a joyful meditation. The ending is even more joyful. This gave me fully satisfied result and makes an unique addition to my creations of Art. I would certainly say, this is one of my best so far. But the best of the best is yet to come out, one day...

There is a hidden secret in this painting. A full-blown Lord Ganesha in Acrylic is hidden underneath this Painting. I actually started my first Acrylic painting of Lord Ganesha on this canvas. But I was very unhappy with the media and the first-layer outcome. Despite buying the best Professional quality paints and complete brush-set spending big bucks, trying all kinds of techniques and making couple of extra trips to Art Stores to buy add-on liquids to extend it's drying time, it was drying as fast as watercolors. I was totally disappointed and upset with Acrylics. I decided not to waste my time anymore, Acrylics is not my type of media. Then I applied Gesso over it and started this painting in Oil. That's the beauty of Canvas, it can be reused ;)

This Painting is just born today. After 6 to 9 months, I will give it a special varnish coat to preserve and extend it's life and frame it. I am hoping, being born as an Oil Painting, this painting will have longer life wherever it finds it's permanent residence, could be my home or some one else's. The life of a painting is longer than the Artist's. A portion of my he(art) and soul continues to live forever in this painting!

Always give your best in anything you do. There is nothing more satisfying than that in the world!

Happy Painting!!

"Build your life on your dreams, because dreams never have bad endings."

-M.F. Moonzajer

Details
Title:  Woman with Pot
Mediums: Oil on Canvas
Inspiration: Passion for Arts, Dream for Oil Painting
Reference: A photograph I have come across

Size: 36" x 24" (91.5 cm x 60 cm)

Surface: Stretched Canvas board