Portrait of Prime Minister of India - Indira Gandhi Ballpoint Pen on Paper (8" x 10") |
It was only two years I went to this college for my Intermediate (+2) with Maths, Physics, Chemistry as core subjects, English and Sanskrit as language subjects. There was another subject that no school or college was offering, but I was enrolling myself into it wherever I went, Art. ;)
Back to 1985...
Andhra Loyola Collge, Vijayawada
A beautiful campus just beneath Gunadala Mary Matha hills, with greenery everywhere, the best college buildings with best class rooms, best labs, playgrounds, library and best hostels with single rooms for every hostler who could get admission. Getting admission in the college was hard, believe me, getting admission into hostel was even harder, at least for me. Even colleges in USA as on today do not have this kind of dormitory rooms for undergraduate students. The oval shaped 3-story hostel buildings had all kinds of facilities, with center gardens, best dining halls with the best Andhra meals and breakfast. You name anything required for a college student, Andhra Loyola College provided the best of it in there.
With best lecturers, in fact, many of them were the authors of prescribed English medium text books of Maths, Physics, Chemistry, Biology and Zoology, the college offered the best campus experience for the students. Of course, it was expensive to afford for middle class families. But my Mom supported me with her little salary she was making by working as a clerk in Girls High School, Kavali. More than half of her salary was going just for my monthly hostel bill.
Along with all the best academics and facilities, the discipline there was also the best. All Christian Fathers were in the management with some in teaching as well. No Christian Father or Brother would speak Telugu in there. Half of the students were coming in from Hindi and English speaking families. Getting in there coming from one of the two best schools in the state, the pressure to get perfect scores in Maths, Physics and Chemistry was there always on three of us from our school who made into the college. Coming from 10 years of Telugu medium into English medium was an added pressure. One can easily imagine the pressure on a 15 year old kid in there ;)
My new friend easing off all that pressure - Ballpoint Pen
My Art has memories in Andhra Loyola College campus. My drawings got matured with my age, the accuracy of lines, and their sharpness improved a lot as I kept doing it in my Gogineni hostel room number 34 (first year) and 210 (second year).
I took one step further in drawing, moving up from pencil to work with my new friend - Ballpoint pen. Drawing with Ballpoint pen was more challenging for the obvious fact that nothing could be erased. So, I had to be more accurate with every line of details. I started to get better at it attempt after attempt.
Smt. Indira Priyadarshini Gandhi, Prime Minister of India
The drawing I share today was done a couple of months after Prime Minister of India, Smt. Indira Gandhi got assassinated. I was in the hostel when it happened. Vijayawada went on a high alert as the city had considerable number of Sikhs living in. We had one Sikh student in our hostel and he was safely put in an unknown place for few days by our college management. The situation was that bad.
After that unfortunate incident Indira Gandhi's picture was on every India's magazine cover page for few months. I did this when came home in Kavali for Sankranthi vacation. "News Week" weekly magazine's cover page was my reference. While I recollect my memories of this Art work, I must also recollect a memory that is very hard to detach from this portrait in my mind.
Teared into pieces
I was very happy with the outcome of this portrait. First time I experimented with two colors of ballpoint pens. For Artists it is very hard to repeat the same art work once done up to self-satisfaction. But, I did repeat this portrait of Indira Gandhi, the very next day. The reason to do again, my uncle Praja (Prabhakar Jaladanki) was so impressed looking at it and asked me to give it away to "Pendem Soda Factory" shop owner who owned a family business in Kavali and was a strong follower of Nehru's family. He said, if I give it away to him he would frame and hang it in his shop, and my Art work would get exposure to the whole town of people. I was actually very thrilled by that idea, imagining myArt work would become talk-of-the-town. But, I did not want to give it away. So, I started a new one, bigger, better, and on a better paper.
I finished outline with pencil and started doing ballpoint pen work. It was coming out 100% more better than this. It was halfway done and was on my way to finish. Then my brother came home, along with him came one of his friends. He was a guy who would say he could do anything under the Sun. After few minutes of chatting with them, I stepped inside into another room to grab something. I came back in 2 minutes and was shocked to see what my half-finished Art work went through. నాకు ఏడుపొక్కటే తక్కువ. He finished the remaining lower half of the face in that 2 minutes while I was away from it, and showed me saying- "ఏం గిరీ ఎట్టేశా చూడు, నీ అంత టైం పట్టదులే నాకు బొమ్మెయటానికి". I went into a sudden depression looking at it, several hours of my hard but joyful efforts went in vain. It took few days for me recover from that.
Then I never bothered myself to make another attempt. I did not even want to be talk-of-the-town. That short-lived little dream in myself to become talk-of-the-town simply vanished. Later, with tears in my eyes, I had torn the paper into pieces. My special new friend, the Ballpoint pen was lying down as it did not know how to speak up or express its own feelings.
"...because every picture has a story to tell."
~~ ~ ~ ~ * * * ~ ~ ~ ~
Myself from Maris Stella College,vijayawada, always wanted to stay in hostel. The hostel idea is from that mishanary colleges always awesome.
ReplyDeleteAs usual Indira Gandhi portrait is Excellent!
That's very good to know andi. Though physically both the colleges were separated, Loyola College and Maris Stella College were like a family. Thanks a lot for reading and sharing what you felt about my Art.
Delete"ఏం గిరీ ఎట్టేశా చూడు, నీ అంత టైం పట్టదులే నాకు బొమ్మెయటానికి"
ReplyDeleteAgain and again I laughed after reading this.
హ హా...థ్యాంక్యూ అండీ...అది పక్కా నెల్లూరు యాస అండీ. మీ కామెంట్ చూశాక మరింతాగా నవ్వుకున్నాను. ఒకప్పటి కొన్ని ఏడుపుల్లోనూ నవ్వులుంటాయని ఇప్పుడే అర్ధం అయ్యింది. ;)
Delete// “.... one of the two best schools in the state, ” //
ReplyDeleteఆ రెండు స్కూల్స్ ఏమిటి ఏ ఊరు, గిరిధర్ గారు?
(నేను కూడా లయోలా బాపతే లెండి 1960వ దశకంలో. మా రోజుల్లో కూడా మీరన్నట్లు ఉత్తర భారతదేశం నుండి కొంతమందే విద్యార్థులు ఉండేవారు, అంత కన్నా ఎక్కువ మంది కేరళ నుండి విద్యార్థులు వచ్చేవారు. ఇక ఏ స్కూల్ నుండి వచ్చేవారు అంటే హైదరాబాద్ పబ్లిక్ స్కూల్ (HPS) నుండి ఎక్కువగా వచ్చేవారు.)
ఆ రెండూ A.P.Residential Schools అండీ. ఒకటి ఆంధ్రా region కి "తాడికొండ" లో, ఇంకోటి రాయలసీమ + నెల్లూరు region కి "కొడిగెనహళ్ళి" అని హిందూపూర్ కి 3km లో, ఆంధ్ర కర్ణాటక బోర్డర్ లో. అప్పట్లో 1oth class లో మొదటి పది ప్రకటించే ర్యాంక్ లూ, ఆతర్వాత ప్రకటించని 10, 20 ర్యాంక్ లూ ఈ రెండు స్కూల్స్ వే ప్రతి సంవత్సరమూ.
Deleteఅవును మీరన్నట్లు Loyola లో Hyderabad public school నుంచి ఎక్కువగా మా రోజుల్లోనూ ఉన్నారు, వాళ్ళతో మాట్లాడాలంటే ఇంగ్లిష్ రాక అదిరి సగం చచ్చేవాళ్ళం.
Oh, అలాగా? మా చదువుల కాలం నాటికి ఇంకా ఏపీ ప్రభుత్వ రెసిడెన్షియల్ స్కూళ్లు స్థాపించబడ లేదు లెండి. బహుశః ఏ 1970 దశకంలోనో మొదలయ్యుండాలి.
Deleteహెచ్.పి.ఎస్సూ ఇంగ్లీషూ .. కరక్టే
అవునండీ 1972 లో స్థాపించారు. P.V.నరశింహారావు గారు ముఖ్యమంత్రి గా ఉన్నపుడు ఆయన ఆలోచన అది, మన పురాణాల్లో "గురుకుల విద్యాలయాలు" లాగానే ఉండాలని స్థాపించినవి.
Deleteపెయింటింగ్ చెయ్యాలనే మీ తపన చూస్తుంటే అలనాటి (19వ శతాబ్దం) ప్రఖ్యాత ఫ్రెంచ్ చిత్రకారుడు పాల్ గాగి (Paul Gauguin) జీవితాన్ని ఐడియాగా తీసుకుని ప్రసిద్ధ రచయిత మామ్ (Somerset Maugham) వ్రాసిన The Moon And Six Pence నవలలోని ప్రధాన పాత్ర Charles Strickland గుర్తుకొస్తోంది.
ReplyDeleteఅఫ్కోర్స్, ఏదైనా సాధించాలంటే ఆ తపన అవసరమే కదా.
చాలా థ్యాంక్స్ అండీ...నా బొమ్మలు చెప్పే కథలు ఎవరైనా చదువుతారా అనుకున్నాను. చదివి నాతో మీ అభిప్రాయాల్ని పంచుకోవటం ఎంతో ఆనందంగా ఉంది. మీరు చెప్పిన ఆర్టిస్ట్ పేరు నాకు బాగా తెలుసు, బొమ్మలూ చాలా చూశాను. ఆ నవల గురించి తెలీదు. ఇక్కడ లైబ్రరీల్లో తప్పక దొరకొచ్చు, చదువుతాను తప్పకుండా, thank you again!
Deleteతప్పక చదవండి. మామ్ గారి (Somerset Maugham) ప్రసిద్ధ నవలల్లో The Moon and Six Pence ఒకటి.
Deleteపాల్ గాగి (Paul Gauguin) చిత్రాలు చాలా నగరాల్లో (ముఖ్యంగా యూరప్ లో) ఎగ్జిబిషన్ జరుగుతుంటాయి ... మొత్తం అన్నీ అతని చిత్రాలతోనే. నేను అలాగే చూశాను. మామ్ గారి పుస్తకం అంత కన్నా ఎప్పుడో చాలా యేళ్ళ క్రితమే చదివాను లెండి.
(నేను ఆ నవలలోని హీరో Charles Strickland తో మిమ్మల్ని పోల్చినది పెయింటింగ్ చెయ్యాలనే తపన వరకు మాత్రమే. నవలలో ఆ హీరో ఆ తపనను ఇంకా చాలా దూరం తీసుకువెడతాడు లెండి .... లండన్ లో మంచి ఆదాయం వస్తున్న స్టాక్ బ్రోకర్ వ్యాపకాన్ని వదిలేసి (పాల్ గాగి కూడా స్టాక్ బ్రోకర్ పనే చేసేవాడు) కుటుంబాన్ని వీడి మాయమవుతాడు అకస్మాత్తుగా. వెతకగా పారిస్ లో కనిపిస్తాడు. ఇదేం పనయ్యా అని అడిగితే పెయింటింగ్ అండీ పెయింటింగ్ అంటాడు. చివరకు ఫ్రాన్స్ నుండి తహితి అనే పసిఫిక్ దీవులకు వెళ్ళి సెటిల్ అవుతాడు. ఇలా చాలా మలుపులు తిరుగుతుంది జీవితం. వాటన్నిటి తోనూ మీకు పోలిక లేదు లెండి 🙂, ఉండరాదు కూడా.
వీలు చూసుకుని ఆ పుస్తకం చదవండి, బాగుంటుంది
హ హా...very interesting. తప్పకుండా ఆ తపనకోసమైనా చదవాలి. మీరు చెప్పిన మరిన్ని విషయాల్తో ఇంకా కుతూహలం పెరిగింది. థ్యాంక్యూ అండీ!
Deleteమీరు చెప్పిన "Moon and Sixpence" బుక్ మా ఊరి (Sharon, MA, USA) లైబ్రరీ లో దొరికింది, పూర్తిగా cover-to-cover చదివేశాను. Very heart touching. Thanks for recommending this wonderful book అండీ! మీరు చెప్పకుంటే ఈ పుస్తకం గురించి తెలిసేదీకాదు, చదివేవాడినీ కాదు. Now next time when I go to MFA, Boston, I will spend sometime taking a deeper look at Paul Gauguin original Paintings.
DeleteThe Moon and Six Pence నవల చదివినందుకు,మీకు నచ్చినందుకూ సంతోషం, గిరిధర్ గారు. అంత తపన పడి, అన్ని కష్టనష్టాలకోర్చి చిత్రకళను సాధన చేసిన ఆ చిత్రకారుడి గురించి ప్రతి చిత్రకారుడూ తెలుసుకోవాలనే ఉద్దేశంతో మీకు ఆ పుస్తకం సజెస్ట్ చేశాను. నా సజెషన్ వృధా కానందుకు సంతోషం.
ReplyDeleteThank you అండీ.
Delete